اگر امیدوارید که وارن بافت بعدی باشید، خبرهای بدی برای شما داریم.
و اگر امیدوارید به یک متخصص سرمایهگذاری در حد وارن بافت تبدیل شوید، خبرهای بد بیشتری برای شما داریم.
بافت، مدیرعامل برکشایر هاثوی و یکی از بزرگترین سرمایهگذاران تمام دورانها، موردی بسیار نادر بود. مدیران فعال سهام ادعا میکنند که میتوانند عملکردی فراتر از بازده شاخصهایی نظیر S&P500 داشته باشند اما تقریبا هیچکدام نمیتوانند به چنین موفقیتی دست یابند؛ خصوصا در بازههای زمانی سه ساله و بیشتر.
این نتیجهگیریای است که لرز سودرو، مدیر ارشد تحقیقات Buckingham Wealth Partners و اندرو برکین رئیس تحقیقات Bridgeway Capital در کتاب جدید خود به نام «آلفای بسیار کوچک (The Incredible Shrinking Alpha)» از آن یاد کردهاند.
شاخصهای داوجونز و S&P سالهاست بر روی مدیران فعال تحقیق میکنند. سال گذشته آنها گفتند که ۸۵ درصد مدیران صندوقهای بزرگ پس از ۱۰ سال عملکردی پایینتری از معیارهای بازار (معمولا S&P500) داشتهاند و در بازه زمانی ۱۵ ساله، ۹۲ درصد مدیران بازدهی پایینتر از این معیارها داشتهاند.
چرا شکست دادن بازار اینقدر سخت است؟
سوودرو چند دلیل برای این پرسش ذکر میکند:
۱- بازار در قیمتگذاری سهام بسیار کارآمد است. بنابراین برای یک سرمایهگذار متوسط سخت است که بینشی واقعی بدست آورد که برای مدتی طولانی عملکردی بهتر از بازار داشته باشد.
۲- حجم پول سرمایهگذاری شده در بورس اوراق بهادار در ۵۰ سال گذشته به طرز چشمگیری رشد کرده است. رقابت بیشتر برای عملکرد بهتر، یعنی دشوارتر شدن کار.
۳- در بازار «پول احمق» بسیار کمتری وجود دارد. پنجاه سال پیش، بیشتر بازار را یک معاملهگر خرد تشکیل میداد که در حال رقابت با یک معاملهگر خرد دیگر بود. اما امروزه، بازار از سرمایهگذاران حرفهای و کارآمد اشباع شده است و فضای کمی برای سرمایهگذاران خرد (یا به تعبیر والاستریت، پولهای احمق) باقی مانده است. رقابت با حرفهای های بازار برای سرمایهگذران خرد بسیار سخت خواهد بود.
اما در مورد وارن بافت و پیتر لینچ چه میتوان گفت؟ ایا آنها نیز نمیتوانند از بازار پیشی بگیرند؟
سوودرو به این موضوع اذعان میکند که گروهی کوچک از سرمایهگذاران حرفهای عملکردی بهتر از بازار دارند، اما او در عین حال به چند عامل اشاره میکند تا دیگران از فکر کردن به تکرار عملکرد این سرمایهگذاران منصرف شوند.
- بافت و مکتب او دههها پیش کشف کردند که سهامهایی با ویژگیهای خاص در طول زمان بهتر تمایل دارند عملکردی بهتری از خود نشان دهند. او شرکتهایی را خریداری میکرد که ارزان و بسیار با کیفیت بودند. کیفیت بالا نیز در نظر بافت به معنای داشتن نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام پایین در کنار نوسانات درآمدی پایین و مارجین بالا بود.
- امروزه این نوع سرمایهگذاری به سرمایهگذاری برمبنای ارزش معروف است و تقریبا تمام دنیا از این سبک سرمایهگذاری اطلاع دارند و به راحتی میتوان با خرید صندوقهای سرمایهگذاری متقابل یا ETF هایی که از این سبک سرمایهگذاری (یا سایر سبکهای سرمایهگذاری که مردم تصور میکنند عملکرد بهتری دارند) پیروی میکنند، همان کاری را انجام داد که بافت انجام میداد. همچنین دیگر نیازی به استخدام یک مدیر صندوق برای پیادهسازی این استراتژیها ندارید.
- خود وارن بافت هم در ۱۵ سال گذشته در دستیابی به عملکردی بهتر از بازار مشکل داشته است چرا که تقلید از سبک سرمایهگذاری وی بسیار آسان شده است.
یک سرمایهگذار متوسط چه کاری باید انجام دهد؟
سودرو میگوید اولین کاری که سرمایهگذاران متوسط باید انجام دهند این است که تصمیم بگیرند تا چه میزان ریسک را حاضرند تحمل کنند. بسیاری از مدیران صندوقها نسبت سنتی ۶۰ به ۴۰ را در نظر میگیرند (۶۰ درصد سهام و ۴۰ درصد اوراق قرضه) اما اگر خواهان ریسک بالاتری هستید، میتوانید درصد بیشتری سهام در اختیار بگیرید.
پس از آن میتوانید شاخصهای سهام کم هزینه مانند S&P 500 و Russell 2000 را خریداری کنید. با این کار زحمت پرداخت حقوق قابل توجه به مدیران فعال بازار سرمایه را نیز متحمل نمی شوید.
به زبان ساده باید گفت با این کار شما دیگر نیازی به خرید ETFها و یا جمع آوری سبد بزرگی از سهام نخواهید داشت.
منبع: CNBC