از زمانی که انسان‌ها به تمدن دست پیدا کردند، شروع به یافتن روش‌هایی کردند که خود را سرگرم کنند. این نیاز به خاطر فرار از ریسک‌های روزمره زندگی که در زمان جنگ با موجودات خطرناک و انسان‌ها و چه در زمان صلح برای فرار از یکنواختی و کسل شدگی بوده است. انسان همواره به دنبال جستجوی راه‌هایی برای فرار بوده است. گاهی برای فرار از دشمن و گاهی برای فرار از خود.
یکی از راه‌های رایج تاریخی برای حواس‌پرتی، قمار است. تاریخچه قمار به دوران پارینه سنگی باز می‌گردد. از کاشی‌های چینی باستانی و بازی‌های تاس رومی گرفته تا کازینوهای مجلل لاس وگاس، قمار در طول تاریخ خود را در تار و پود فرهنگ بشری نشانده است. اما در ایالات متحده، این سرگرمی رنگ و بوی دیگری دارد. تاریخچه قمار در این کشور چرخه‌هایی از پذیرش و ممنوعیت، نوآوری و رسوایی را به همراه داشته است. باخت‌های بزرگ در کنار بردهای افسانه‌ای. همه و همه در کشور آرزوهای بزرگ رخ داده است.
ظهور قمار در ایالات متحده
در سال ۱۶۰۷، اولین استعمارگران انگلیسی وارد خاک ایالات متحده شدند. البته در آن زمان ایالات متحده‌ای در کار نبود، حتی آمریکا هم نبود؛ تنها زمین بود. استعمارگران در میان تابش سوزان تابستان، ساحلی را مشاهده کردند و پس از رسیدن به آن، زمینی بکر با جنگل‌های سرسبز و مهم‌تر از همه خاک حاصلخیز پیدا کردند.
استعمارگران پس از یافتن نیازهای اولیه مانند آب، غذا و سرپناه، شروع به ایجاد یک مستعمره‌نشین کردند. بنابراین باید زیرساخت‌های لازم نظیر بندر، محل اتراق و… را ایجاد می‌کردند. اما این کار نیاز به زحمت زیادی داشت. بنابراین برای پرت کردن حواس کارگران از کار طاقت‌فرسا و پرزحمت، باید چیزی ایجاد می‌کردند.
اولین نمونه ثبت‌شده از قمار در ایالات متحده به یک قرعه‌کشی محلی در مستعمره جیمزتاون، ویرجینیا برمی‌گردد. در آن زمان، قمار نه تنها وسیله‌ای برای پرت کردن حواس از کارهای طاقت‌فرسا، بلکه جریان درآمدی ضروری برای استعمارگران در دنیای جدید بود.
این روش‌های قمار همان فروش بلیت‌های بخت‌آزمایی بود و به این صورت کار می‌کرد که فروشنده بلیت از افراد می‌خواست بلیت بخت‌آزمایی خریداری کنند. سپس پولی که جمع‌آوری می‌کرد، به‌عنوان جایزه به یک نفر ارائه می‌شد. البته در این میان سهم بلیت‌فروش نیز محفوظ بود.
فرض کنید ۱۰۰۰ نفر بلیت بخت‌آزمایی را به قیمت ۱ دلار خریداری کنند. بلیت‌فروش اعلام می‌کند که پس از قرعه‌کشی، به برنده ۹۰۰ دلار پرداخت خواهد شد. در اینجا برای برنده سود ۹۰۰ برابری وجود دارد. اما مهم‌تر از همه، بلیت‌فروش بدون هیچ ریسک و تلاشی ۱۰۰ دلار سود می‌برد.
در این دوره از رشد آمریکا، روزهای سختی برای استعمارگران سپری می‌شد. آنها از یک سو باید با قبیله‌های سرخپوست حاضر در مستعمره‌نشین دست و پنجه نرم می‌کردند و از سوی دیگر با مشکلات زمین‌های جدید مواجه می‌شدند. زمین‌های آمریکا برخلاف اروپا و انگلستان شرایط خاصی داشت که مانع از برداشت محصول خوب می‌شد. همچنین زمستان‌ها در جیمزتاون بسیار سرد و سخت بود. از طرفی، سیل، بیماری و قحطی نیز وجود داشت. در این تاریکی، قمار کردن به‌عنوان تنها پناهگاه برای برخی استعمارگران باقی می‌ماند. در واقع، قمار برای آنها نه تنها یک تفریح بلکه آخرین پناه بود.
نقش تجارت تنباکو در قمار
در سال ۱۶۱۲، جان رولف، مهاجر انگلیسی و کارآفرین توانست با موفقیت اولین محصول توتون خود را بکارد. این رویداد یک نقطه عطف محوری در اقتصاد نوظهور مستعمرات آمریکا بود. طعم توتونی که رولف برداشت کرد شیرین‌تر و ملایم‌تر از توتون‌های آسیایی و آمریکای جنوبی بود.
هنگامی که مردم اروپا طعم تنباکوی جدید آمریکایی را چشیدند، بسیار مشتاق استفاده از آن شدند. رولف نیز برای تطبیق با این تقاضای رو به رشد، کاشت تنباکو را گسترده‌تر کرد و این مساله به نقطه کانونی کشاورزی در مستعمرات تبدیل شد. در واقع اولین جرقه برای رشد اقتصاد مستعمرات امریکایی حول محور تجارت دخانیات در اقیانوس اطلس بود.
تجارت تنباکو اشتغال زیادی ایجاد کرد و برای اولین بار مردم دسته دسته از اروپا، آسیا و آفریقا برای کار در سرزمین‌های جدید به آن اقلیم فرستاده می‌شدند. سرانجام وضعیت استعمارگران خوب شد و به درآمد بالایی دست پیدا کردند.
استعمارگران به راحتی با درآمد جدید خود توانستند خود را از فقر و فلاکت نجات دهند و به چیزهای بهتری مانند هنر، فرهنگ و سرگرمی فکر کنند. در واقع همین مساله منجر به گسترش و رشد بی رویه قمار در مستعمرات آمریکا شد. قبل از شروع قرن ۱۸، بازی‌های ورق، مسابقات اسب دوانی و بخت‌آزمایی‌های ایالتی همگی به عناصر زندگی آمریکایی تبدیل شد.
انقلاب، جنگ و قمار
یک قرن بعد، مستعمرات آمریکایی به یک نیروگاه اقتصادی تبدیل شده بودند. به تدریج استعمارگران به این فکر افتادند که از حکومت بریتانیا مستقل شوند. به هر حال این افراد دیگر وفاداری خاصی به تاج و تخت سلطنت بریتانیا احساس نمی‌کردند و برای خود هویت جدید و سبک زندگی جدیدی یافته بودند. زمانی که بریتانیا قوانین مالیاتی جدید و سختگیرانهای بر مستعمرات آمریکایی اعمال کرد، این احساسات فوران کرد و به یک انقلاب منجر شد.
تأثیر قانون تمبر
سخت‌ترین قوانین مالیاتی در سال ۱۷۶۵ تحت عنوان قانون تمبر معرفی شد که از مستعمره‌نشین‌ها می‌خواست که بر روی اشکال مختلف کاغذ اعم از روزنامه‌ها، سالنامه‌ها، جزوه‌ها، ورق‌ها بازی و حتی تاس مالیات بپردازند. استعمارگران از مقررات جدید خشمگین شده و عدم حضور نماینده از آمریکا در مجلس نمایندگان بریتانیا منجر به آن شد که نتوانند مخالفت خود را به صورت دموکراتیک نشان دهند. در نتیجه مستعمره‌نشین‌ها تشکیل جلسه داده و کالاهای بریتانیایی را تحریم کردند. همچنین آنها احتمال جنگ قریب الوقوع با بریتانیایی‌ها را گوشزد کردند. این اظهارات برای کسانی که هنوز وفاداری خاصی به تاج و تخت داشتند خوشایند نبود.
احساسی‌ترین نمایش متعلق به پاتریک هنری بود که در دومین کنوانسیون ویرجینیا سخنرانی «به من آزادی بده یا مرگ» ایراد کرد. در این سخنرانی، هنری پیش‌بینی کرد که جنگ با بریتانیا اجتناب ناپذیر و نزدیک است.
تنش‌ها سرانجام در ۱۹ آوریل ۱۷۷۵ به اوج خود رسید. در این زمان نیروهای بریتانیایی در لکسینگتون ویرجینیا در مقابل نیروهای استعمارگر صف‌آرایی کردند. ناگهان یک سرباز ناشناس گلوله‌ای شلیک کرد و درگیری اغاز شد. این همان تیری بود که در سراسر جهان شنیده شد و به انقلاب آمریکا دامن زد.
به زودی جنگ در سراسر ۱۳ مستعمره آن زمان شروع شد و حداقل چهار قدرت اروپایی در آن حضور پیدا کردند. در آغاز جنگ، تنها اهداف جنگ، رفتاری منصفانه با مستعمره آمریکایی و همین‌طور حضور نماینده‌ای از آمریکا در مجلس نمایندگان بریتانیا بود؛ اما در ادامه استقلال و حق حاکمیت سرزمینی به ادعای استعمارگران تبدیل شد.
در سرتاسر نبرد استقلال، قمار همچنان به رشد خود ادامه می‌داد. در تمام میادین جنگ، استعمارگران و نیروهای بریتانیایی برای حفظ روحیه خود در اردوگاه‌ها به قمار می‌پرداختند. همچنین در پشت جبهه‌ها نیز قمارخانه‌ها و کازینوها تبدیل به مراکز بحث‌های سیاسی شده بود. سربازان، غیرنظامیان و مقامات دولتی به میخانه‌ها و قمارخانه‌ها می‌رفتند تا در عین سرگرمی به تبادل نظرات به هم بپردازند.
چگونه قمار بخشی از فرهنگ آمریکا شد؟
جمعیت آمریکا پس از جنگ به‌یک‌باره رشد پیدا کرد. جنگ استقلال نگرش جدیدی به شهروندان آمریکایی داد. به‌زودی، قمار به یک رویه پذیرفته‌شده برای تمام طبقات آمریکا تبدیل شد. قمار تنها جایی بود که همه می‌توانستند به آن وارد شوند و در آن، همه با هم واقعاً برابر بودند. کلید این تغییر فرهنگی توسط اندرو جکسون، هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا و یک قمارباز برجسته، زده شد. جکسون مردی بود که زندگی خود را با قمار سپری کرد و از اولین سال‌های زندگی، شرط‌بندی با بزرگسالان خود را از میدان جنگ‌های خروس تا شرط‌بندی در رویدادهای اسب‌دوانی تجربه کرده بود.
جکسون اغلب در پیست مسابقات ملی در خارج از واشنگتن حاضر می‌شد و آن‌قدر نمایندگان را با خود همراه می‌کرد که رأی‌گیری تا برگزاری آخرین مسابقه به حالت تعلیق درمی‌آمد. جکسون، علیرغم اینکه یک مقام منتخب و یک ژنرال بازنشسته بود، کیفیت ریسک‌پذیری معمولی را به خط مقدم آمریکا آورد. بذر این ایده‌ها در چند سال آینده با دقت پرورش یافت و به انقلاب فرهنگی در آمریکا منجر شد.
تولید اولین کازینوهای تجاری در آمریکا
در اوایل دهه ۱۸۰۰، قمار در آمریکا رواج پیدا کرد، اما هنوز از نظر فنی غیرقانونی بود. با وجود این، اولین کازینوهای تجاری در نیواورلئان ظهور کردند. این کازینوها مانند یک بیماری مسری در سراسر ایالت پخش شدند و جمعیت زیادی از فرصت‌طلبان بلندپرواز را به‌سودای کسب سود بزرگ جذب خود کردند. اما نیواورلئان تنها شهری نبود که انقلاب قمار آن را فراگرفت. در سراسر سواحل رودخانه می‌سی‌سی‌پی، کل شهرها حول قمار ساخته شدند. قماربازها با عجله سالن‌های قمار بزرگی را در شهرها ایجاد می‌کردند.
برخی از افراد، این گسترش سریع را توهینی به جامعه مدرن می‌دانستند. این اخلاق‌گرایان در اعتراض خود اعلام کردند که سالن‌های قمار برای خالی‌کردن جیب کارگران است و بازی‌ها طوری طراحی می‌شوند که به نفع مسئولین قمارخانه باشد. به‌دنبال این ادعاها، ناآرامی‌های عمومی در شهرها شکل گرفت و باعث اختلافات بین جناح‌های سیاسی مختلف شد.
هیچ شهری نمی‌تواند به اندازه ویکسبورگ، می‌سی‌سی‌پی، نمونه بهتری از نزاع بین مردم عادی و بی‌قانونی در مرزهای آمریکا باشد. جیمز تی. مک‌کافرتی، نویسنده و مورخ، می‌نویسد: «در آن زمان، [ویکسبورگ] مکان موردعلاقه قماربازان بود. طیف وسیعی از شخصیت‌ها که توسط مردم عادی افراد لابالی تلقی می‌شدند، از قاتلان و کلاه‌برداران تا دوره‌گردها، در این شهر گرد هم می‌آمدند.» در این فضای جنجالی بود که درگیری بین زنان و مردان ویکسبورگ و قانون‌شکنان درگرفت.
اما به‌زودی، مردم شهر ویکسبورگ با هم متحد شدند و برای خلاصی شهر از قمار اقدام کردند. در تابستان ۱۸۳۵، آنها به قماربازهای شهر خود ضرب‌الاجل دادند که تا ۲۴ ساعت آینده شهر را ترک کنند، وگرنه کشته خواهند شد. این اطلاعیه بلافاصله به گوش قماربازان رسید و آنها نیز به‌سرعت دست‌وپای خود را جمع کرده و از شهر خارج شدند. با این حال، گروه کوچکی از آنها سرسختانه ایستادند و در یکی از کازینوها پناه گرفتند.
وقتی ضرب‌الاجل به پایان رسید، غیرنظامیان یکی‌یکی قمارخانه‌های ویکسبورگ را جستجو کردند و هر قماربازی که باقی مانده بود، بیرون کردند. هنگامی که به آخرین کازینو رسیدند، جایی که قماربازان سرسخت پناه گرفته بودند، آتش بین شهروندان و قماربازان ردوبدل شد. از هر دو طرف تعدادی کشته شدند و در نهایت مردم شهر توانستند قماربازان را شکست دهند.
در نمایشی وحشتناک اما شاید لازم از عدالت مدنی، قماربازان در میدان شهر به دار آویخته شدند تا درس عبرتی برای همه باشد. سرانجام، ویکسبورگ از قمار پاک شد و مردم آمریکا پیامی قدرتمند از عدم تحمل شر ارائه کردند. پس از آن، بسیاری از شهرهای امتداد رودخانه می‌سی‌سی‌پی نیز از نمونه ویکسبورگ پیروی کردند.
عصر کازینوهای قایقی
قماربازان کتک‌خورده و تبعیدی در وطن خود غریب افتادند و نمی‌دانستند به کجا باید بروند. در نهایت، آنها نجات خود را در رگ‌های حیاتی آمریکا یافتند: رودخانه می‌سی‌سی‌پی که دست مرحمت خود را از خلق خدا کوتاه نکرده بود. قماربازان قایق‌هایی خریدند و به دل جریان ملایم رودخانه می‌سی‌سی‌پی زدند. آنها در این زمان، علاوه‌بر اینکه آزادی بیشتری داشتند، از شر مزاحمت مردم عادی نیز رها بودند.
این کازینوهای شناور که در اصل تنها مؤسسات قمار کوچک بر روی قایق‌های بخار بودند، با ارائه بازی‌های کارتی مانند پوکر و بلک‌جک و همچنین بازی‌های شرط‌بندی مانند رولت و کرپس، به گردشگرانی که به‌دنبال سرگرمی در میان سفرهای طولانی خود بودند، خدمات می‌دادند.
به‌زودی، قایق‌های کثیف قماربازان جای خود را به قایق‌های مجلل و درخشان دادند. این قایق‌ها دیگر تنها برای قمار نبودند، بلکه برای شهروندان یک سفر عاشقانه در رودخانه می‌سی‌سی‌پی به‌همراه قمار ارائه می‌کردند. این کازینوهای شناور خیلی سریع مورد توجه مردم محلی و گردشگران قرار گرفتند.
دلایل زیادی وجود دارد که چرا کازینوهای رودخانه‌ای این‌قدر محبوب شدند. اول از همه، این کازینوها در عصری به وجود آمدند که سرگرمی‌های کمی برای مردم فراهم شده بود. علاوه‌براین، در جریان انقلاب صنعتی در ایالات متحده، بسیاری از کارگران دچار خستگی روحی می‌شدند و نیاز به سرگرمی برای آنها دوچندان می‌شد. ترکیبی از هیجان قمار، ظرافت قایق‌های بخار، و زیبایی رودخانه، مردم را به این کازینوهای شناور جذب می‌کرد. علاوه‌بر این، کازینوهای رودخانه‌ای در یک چشم‌انداز قانونی مبهم فعالیت می‌کردند. اگرچه در بسیاری از ایالت‌ها قوانین سختگیرانهای علیه قمار وجود داشت، اما رودخانه اغلب به‌عنوان زمینی بی‌طرف دیده می‌شد که به کازینوها اجازه می‌داد از مقررات محلی فرار کنند.
به‌طور خلاصه، با محدود نگه‌داشتن پوکر، رولت، و سایر بازی‌های شانسی، این بازی‌ها به یک قایق رودخانه‌ای منتقل شد که حالا از قوانین ضدقمار تبعیت نمی‌کرد. جذابیت و رمز و راز آنها با وضعیت نیمه‌قانونی‌شان بیشتر هم شد. در پایان، کازینوهای رودخانه‌ای پنجره‌ای به گسترش روزافزون صنعت قمار بودند. هنوز هم کازینوهای رودخانه‌ای وجود دارند و حتی بسیاری از کشتی‌های تفریحی که امروزه ایجاد می‌شوند، عمده فعالیت آنها در صنعت قمار است و البته اسپانسرهای مهم آنها افرادی هستند که در این صنعت فعالیت می‌کنند.
ممنوعیت قمار و ظهور قمار غیرقانونی
با گسترش روزافزون حاکمیت قانون در ایالات متحده، اصلاحات و قوانین سخت‌گیرانه‌تری علیه قمار وضع شد که مشخصه اوایل قرن بیستم بود. اهداف جنبش‌ها کاهش برجسته رذایل اخلاقی در جامعه و افزایش رفاه بود که به ممنوعیت‌های گسترده علیه قمار منجر شد. اصلاح‌طلبان معتقد بودند که جنایت، انحطاط اخلاقی، و بی‌ثباتی اقتصادی همگی ناشی از قمار هستند. عدم استفاده از ماشین‌های بازی قمار به تصویب رسید و بسیاری از انواع قمار ممنوع اعلام شد.
در همین حال، قمار به‌صورت زیرزمینی به رشد خود ادامه می‌داد و به یک تجارت سودآور برای گروه‌های جنایت‌کار سازمان‌یافته تبدیل شد. اسپیکزی‌ها، که حلقه‌های شرط‌بندی و قمار غیرقانونی بودند، در دهه ۱۹۲۰ رشد کردند. تقاضای زیادی برای این کسب‌وکار وجود داشت و البته که این گروه‌ها می‌توانستند از میان جوان‌های مشتاق، نیروی انسانی مورد نیاز برای اقدامات خلافکارانه خود را جذب کنند.
دیوید شوارتز، مورخ در زمینه بازی‌ها، ادعا می‌کند که «تقاضا برای قمار در اثر ممنوعیت‌های قانونی کاهش نیافت، بلکه صرفاً بازار باز و رگوله‌شده به بازار پنهان و غیرقانونی منتقل شد». این تغییر محیط، فرصت ایده‌آلی برای رشد گروه‌های جنایت‌کار سازمان‌یافته فراهم کرد. آنها حالا درآمد بسیار بالایی از محل قمار، فحشا، و فروش مواد مخدر داشتند. افرادی مانند آل‌کاپون از همین خلا استفاده کرده و شبکه‌های وسیعی از کازینوهای غیرقانونی ایجاد کردند.
مقررات‌گذاری و زنده باد لاس وگاس
«لاس‌وگاس تنها جایی است که در آن پول واقعاً صحبت می‌کند.» – فرانک سیناترا
این کلمات حتی امروز هم به‌اندازه اوایل قرن بیستم صدق می‌کنند. لاس‌وگاس سرزمینی اسطوره‌ای و سنگر مستحکم قماربازان است. سرزمینی که تمام رویاپردازانی که جرأت ریسک کردن دارند، برای رسیدن به رؤیاهای طلایی خود به آن می‌روند. شهر گناه، شهر فسق و فجور، قبله آمال قماربازان جهان. اما چگونه این اتفاق رخ داد؟ چگونه این شهر به چنین جایگاهی در زمینه قمار رسید؟
در سال ۱۹۳۱، زمانی که قمار در ایالت نوادا قانونی شد، لاس‌وگاس نیز به مرکزی مهم برای قماربازان تبدیل گشت. در دوران رکود مالی دهه ۱۹۳۰، قمار قانونی به‌عنوان راهی عالی برای احیای اقتصاد و تقویت اشتغال ایالت تلقی می‌شد. لاس‌وگاس که زمانی یک شهر کویری کوچک بود، به‌سرعت قوانین ایالتی را پذیرفت و اولین کازینوهای خود را ساخت.
ال رانچو، اولین کازینویی بود که پس از باز شدن درهای قمار در ایالت در سال ۱۹۴۱ ساخته شد و درب‌های خود را به روی عموم مردم باز کرد. از آن پس، لاس‌وگاس هرگز به دوران سابق بازنگشت. گویی قید و بند غول‌های سرمایه‌گذاری آمریکا باز شدند و صحرای موهاوه را به یک کلان‌شهر مدرن تبدیل کردند.
گسترش لاس‌وگاس باشکوه و سریع بود. این شهر در طول دهه ۱۹۵۰ استراحتگاه‌ها، کازینوها، و ویلاهای مجلل بسیاری ساخت، از جمله کازینوی فلامینگو که در سال ۱۹۵۶ توسط اوباش بدنامی به سرکردگی باگزی سیگل، تبهکار معروف، تأمین مالی شد. این مکان‌ها علاوه‌بر قمار، اسکان، غذا و سرگرمی‌های درجه‌یک را نیز فراهم می‌کردند و محل استعمال مواد مخدر و فروش فحشا نیز بودند. بر اساس گزارش سازمان کنوانسیون و بازدیدکنندگان لاس‌وگاس (بله! چنین سازمانی وجود دارد)، تعداد گردشگران لاس‌وگاس از حدود ۸ میلیون در سال ۱۹۵۵ به ۱۲ میلیون در سال ۱۹۶۰ افزایش یافت. این موضوع باعث سود سرشار منطقه از هجوم گردشگران شد.
سیگل یک سال بعد در سال ۱۹۴۷ کشته شد، اما فلامینگو همچنان رونق خود را ادامه داد و البته راه را برای سرمایه‌گذاری بیشتر سازمان‌های جنایت‌کار باز کرد. اگرچه اف‌بی‌آی و مقامات ایالتی نوادا به‌خوبی از تسلط اوباش بر شهر آگاه بودند، اما تلاش‌ها برای پاک‌سازی لاس‌وگاس عمدتاً بی‌نتیجه بود. هاوارد هیوز، ثروتمند و مخترع معروف آمریکایی، در دهه ۱۹۶۰ شروع به خرید کازینوها کرد تا به بیرون راندن اعضای تبهکار از این صنعت کمک کند. پس از آن، مدیریت کازینوها به ادارات مدیریت املاک سپرده شد. این تغییر، آغاز یک دوره جدید در لاس‌وگاس بود که تا همین امروز هم ادامه دارد.
توسعه و بازی‌های سرخپوستی
اواخر قرن بیستم شاهد پذیرش و گسترش بیشتر قمار در سراسر ایالات متحده بودیم. در سال ۱۹۷۶، آتلانتیک سیتی در نیوجرسی قمار و کازینو را قانونی اعلام کرد و هدف آن احیای اقتصاد بود. افتتاح استراحتگاه‌های بین‌المللی در سال ۱۹۷۸ آغاز دوران کازینو در آتلانتیک سیتی بود. علیرغم موفقیت اولیه، کازینوهای این شهر برای رقابت با لاس‌وگاس با چالش‌هایی مانند رکود اقتصادی و رقابت با ایالت‌های همسایه مواجه شدند.
در این زمان بود که کازینوهای قبیله‌ای شکل گرفتند. کازینوی خیابان هفتم که تحت مالکیت قبیله ویادوت است، یکی از شش کازینوی قبیله‌ای در کانزاس سیتی بود.
همزمان، بازی‌های سرخپوستی شروع به تثبیت خود به‌عنوان یک رقیب سرسخت در صنعت قمار کردند. توانایی قبایل بومی آمریکا برای راه‌اندازی کازینو در سرزمین خود توسط دادگاه عالی در یک پرونده مهم در سال ۱۹۸۷، که پرونده ایالت کالیفرنیا علیه گروه کابازون بود، به رسمیت شناخته شد. قانون تنظیم بازی سرخ‌پوستان در سال ۱۹۸۸ چارچوبی را برای بازی‌های قبیله‌ای ایجاد کرد.
طبق گزارش کمیسیون ملی بازی سرخ‌پوستان، تا سال ۲۰۰۰، کازینوهای قبیله‌ای حدود ۱۱ میلیارد دلار درآمد کسب کردند. رونق قمار قبیله‌ای برای بسیاری از جوامع بومی آمریکا یک موهبت بوده است و امکان بهبودهای بسیار زیادی در زیرساخت‌ها، مراقبت‌های بهداشتی، و مدارس را برای این قبایل فراهم کرده است.
قمار و دنیای دیجیتال
همانطور که انتظار می‌رفت، طلوع عصر اینترنت، روند جدیدی در قمار نیز به وجود آورد. پلتفرم‌های قمار آنلاین در اواخر دهه ۱۹۹۰، شروع به ظهور کردند و جایگزینی مناسب و در دسترس برای کازینوهای سنتی ارائه کردند. راحتی و دسترسی، دو نیروی محرکه رونق قمار آنلاین بود.
علاوه‌بر این، بازی‌های آنلاین توسط پیشرفت‌های تکنولوژیکی و تغییرات در رفتار مصرف‌کننده تحت تأثیر قرار گرفت. طبق گزارش استاتیستا، ارزش بازار جهانی قمار آنلاین در سال ۲۰۲۰، به ۶۶.۷ میلیارد دلار رسید و پیش‌بینی می‌شود که در سال ۲۰۲۴ از ۱۰۰ میلیارد دلار فراتر رود.
قوانین قمار در ایالات متحده
علیرغم مواجهه با چالش‌های قانونی، قمار آنلاین به سرعت رشد کرده است. قانون اجرایی غیرقانونی بودن قمار اینترنت در سال ۲۰۰۶، با هدف محدود کردن قمار آنلاین و با قراردادن تراکنش‌های مالی تصویب شد. اما این قانون نتوانسته است به موفقیت خاصی برسد. در عوض بسیاری از اپراتورهای قمار آنلاین به خارج از ایالات متحده نقل مکان کردند اما همچنان به خدمت رسانی به مشتریان آمریکایی ادامه می‌دهند.
دلیل حساسیت بیش از حد بر روی قمار آنلاین این است که تقلب در قمار آنلاین بسیار راحت‌تر از کازینوهای فیزیکی است. با این همه و با توجه به اینکه دولت فدرال آمریکا مخالف قمار آنلاین است؛ اما ایالت‌هایی مانند نیوجرسی، پنسیلوانیا و میشیگان قمار آنلاین را قانونی اعلام کرده‌اند. طبق گزارش انجمن بازی‌های آمریکا، از سال ۲۰۲۴ بیش از ۳۵ ایالت، شرط بندی آنلاین بر روی مسابقات ورزشی را قانونی اعلام کرده‌اند.
سخن پایانی
تاریخ قمار در آمریکا جذابیت، تاب‌آوری و سازگاری این صنعت را نشان می‌دهد. از بخت‌آزمایی‌های استعماری تا کازینوهای پر زرق و برق لاس وگاس و دنیای دیجیتال بازی‌های آنلاین، قمار دائماً خود را دوباره اختراع کرده است و با تغییرات اجتماعی، اقتصادی و فناوری همراه بوده است.
اگرچه موضوع قمار همچنان موضوع داغی در زمینه‌های فلسفه، اخلاق، سیاست، جامعه و فرهنگ است اما تأثیرات اجتماعی و اقتصادی آن به وضوح، بخش بزرگی از تاریخ ایالات متحده را در بر گرفته است. در سال ۲۰۲۳ انجمن بازی‌های آمریکا گزارش داد که صنعت بازی‌های تجاری این کشور ۱.۸ میلیون شغل تولید کرده و بیش از ۳۲۸ میلیارد دلار آورده اقتصادی ایجاد می‌کند که نقش مهم آن را در اقتصاد ایالات متحده برجسته می‌کند. قمار همچنان در حال تکامل است و همچنان در سال‌های آینده موضوع بحث خواهد بود.
