توافق ۱۳ اوت ۲۰۲۰ با میانجیگری ایالات متحده برای عادی سازی روابط بین اسرائیل و امارات متحده عربی (U.A.E.) بر اهمیت امارات برای واشنگتن، هم به عنوان یک متحد کلیدی خاورمیانه و هم به عنوان حلقه مهم در برنامه‌های خود برای استفاده از هند به عنوان موازنه‌ای در برابر تسلط چین در منطقه آسیا و اقیانوسیه، در آن مقطع تاکید کرد. پس از عقب نشینی ایالات متحده از چندین مواضع اصلی در خاورمیانه، از جمله عقب نشینی نظامی بیشتر از سوریه، خروج این کشور از افغانستان در ماه مه ۲۰۲۱ و پایان ماموریت جنگی در عراق در دسامبر ۲۰۲۱، شواهدی به دست آمد که نشان می‌داد امارات متحده عربی بسیار کمتر مایل به ایفای نقشی بود که واشنگتن برای آن متصور بود. چشمگیرترین دلیل آن، افشاگری در دوره کریسمس سال ۲۰۲۱ بود که منابع اطلاعاتی ایالات متحده شناسایی کرده بودند که چین در حال ساخت یک مرکز نظامی مخفی در داخل و اطراف امارات متحده عربی در بندر خلیفه بوده است. بر اساس تصاویر طبقه بندی شده ماهواره‌ای و داده‌های اطلاعاتی انسانی، مقامات آمریکایی اظهار داشتند که چین طی چندین ماه “برای ایجاد پایگاه نظامی در امارات متحده عربی” تلاش کرده است. بر اساس منابع ارشد امنیت انرژی مستقر در واشنگتن که هفته گذشته به طور انحصاری توسط OilPrice با آنها صحبت شد، اکنون، همزمان با تلاش‌های مجدد برای افزایش نفوذ خود در سومین دوره نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، ایالات متحده به دنبال دو برابر کردن تلاش‌های خود برای انجام همین کار در امارات است.
هند به دو دلیل کلیدی، همچنان توسط ایالات متحده به عنوان بهترین امید برای ارائه یک نقطه مقابل اقتصادی، سیاسی و نظامی در برابر چین در آسیا، در نظر گرفته می‌شود. دلیل اول این است که دو کشور یک رقابت منطقه‌ای طولانی‌مدت دارند، که در سال ۲۰۲۰، زمانی که این تصمیم در واشنگتن برای بهره‌برداری بیشتر از این شکاف روابط اتخاذ شد، تازه شاهد فوران خونین دیگری بودیم. در ۱۵ ژوئن همان سال، در قلمرو مورد مناقشه دره گالوان در هیمالیا، نیروهای چین و هند با هم درگیر شدند که به عقیده ایالات متحده راهبرد جدید “عقب‌نشینی” هند در برابر سیاست چین که به دنبال افزایش اتحادهای اقتصادی و نظامی خود از طریق پروژه چند نسلی قدرت «یک کمربند، یک جاده» ( که به عنوان کمتر استبدادی «ابتکار کمربند و جاده (BRI)» تغییر نام داده است)، بود. ایالات متحده بر این باور بود که این عقب‌نشینی نظامی ممکن است در تمایل اقتصادی هند برای دستیابی به پیشرفت اساسی در سیاست «اول همسایگی» به عنوان جایگزینی برای برنامه BRI چین نیز تکرار شود. دلیل دوم، توسعه سریع اقتصادی هند با گسترش تقاضای آن برای نفت و گاز است که با پتانسیل عظیم آن به عنوان یک نیروگاه تقاضای جهانی انرژی که در سه ماهه اول سال ۲۰۲۱ توسط آژانس بین المللی انرژی (IEA) مورد تاکید قرار گرفت، همراه شده است. این مسئله نشان می‌دهد که هند با ۲۵ درصد رشد تقاضای انرژی در دو دهه آینده بیشترین سهم را خواهد داشت، چرا که تا سال ۲۰۳۰ از اتحادیه اروپا به عنوان سومین مصرف کننده بزرگ انرژی در جهان پیشی خواهد گرفت.
برای بسیاری ممکن است عجیب باشد اما امارات متحده عربی، در زمینه انرژی با هند رابطه نزدیک دارد. پس از اعطای بلوک خشکی ۱ امارات متحده عربی به شرکت نفت بهارات هند در ماه مه ۲۰۱۹، سلطان احمد الجابر، مدیر ارشد اجرایی شرکت ملی نفت ابوظبی (ADNOC)، تاکید کرد که مشتاقانه منتظر اکتشاف مشارکت با حتی شرکت‌های هندی بیشتری در سراسر زنجیره ارزش هیدروکربنی غول انرژی هستند. او افزود که می‌خواهد این همکاری شامل گسترش مقیاس تجاری و دامنه مشارکت بسیار مهم ذخایر نفت استراتژیک هند (SPR) باشد. این مطابق با اقدامات ADNOC است که قبلاً تنها شرکت خارج از کشوری بود که در آن مرحله مجاز به نگهداری و ذخیره SPR کشور بود. در آن زمان، دولت هند پیشنهادی را تصویب کرد که به ADNOC اجازه می‌داد در صورت عدم وجود تقاضای داخلی، نفت از SPR صادر کند. در وهله اول، این کار از تاسیسات ذخیره سازی استراتژیک مانگالور انجام می‌شود و دیگر استخر اصلی SPR در پادور است. این تصمیم تغییر عمده‌ای را در سیاست هند در مدیریت این ذخایر حیاتی انرژی نشان داد، چرا که این کشور قبلاً صادرات نفت از تأسیسات ذخیره سازی SPR را ممنوع کرده بود.
نشانه دیگری از افزایش سرعت رابطه بین امارات متحده عربی و هند، این احتمال است که ADNOC در صدر فهرست شرکت‌های خارجی برای خرید سهام قابل توجهی در خصوصی‌سازی پالایشگاه بزرگ هند بهارات پترولیوم است. در آن زمان، روس‌نِفت (Rosneft)، نماینده شرکت دولتی روسیه، علاقه خود را به خرید ۵۳.۲۹% از سهام دولت هند در این شرکت – پس از بازدید ایگور سچین، مدیر اجرایی روسنفت از دهلی نو – ابراز کرد، اما این پیشنهادات توسط هند کنار گذاشته شد. الجابر در پایان سال ۲۰۲۰ بر این نکته تأکید کرد و گفت: «امروز، شرکت‌های هندی برخی از شرکای کلیدی امتیازات و اکتشاف ابوظبی را نمایندگی می‌کنند و همانطور که ما به همکاری با هم ادامه می‌دهیم، من فرصت‌های جدید قابل توجهی را برای مشارکت‌های پیشرفته می‌بینم. به ویژه در سراسر مجموعه پایین دستی ما.” وی افزود: ما یک طرح بلندپروازانه را برای گسترش مواد شیمیایی، پتروشیمی، مشتقات و پایگاه صنعتی خود در ابوظبی راه اندازی کرده‌ایم و من مشتاقانه منتظر کاوش در مشارکت با شرکت‌های هندی بیشتر در سراسر زنجیره ارزش هیدروکربنی خود هستم. این دیدگاه بلندمدت با چشم انداز ارائه شده در همان زمان توسط وزیر نفت و گاز طبیعی هند، دارمندرا پرادان، مطابقت دارد، که اظهار داشت انتظار می‌رود تقاضای کشورش برای محصولات پالایش شده به طور چشمگیری افزایش یابد و نیاز به افزایش ۴۰ درصدی در پالایش وجود دارد. ظرفیت تولید به ۳۵۰ میلیون تن در سال یا ۷ میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۳۰ خواهد رسید. بخشی از سیاست برای سازگاری با این افزایش، طرح ساخت یک پالایشگاه و کارخانه پتروشیمی ۱.۲ میلیون بشکه در روز در سواحل غربی هند از طریق سرمایه گذاری مشترک متشکل از پالایشگاه های دولتی هند و ADNOC بود.
ایالات متحده همچنین بازیگران کلیدی در زمین امارات متحده عربی به شکل غول‌های انرژی ExxonMobil و Occidental Petroleum داشته و هنوز هم دارد. ExxonMobil یک سرمایه گذار بزرگ در قطب نفتی امارات متحده عربی در ابوظبی بوده است و همچنان در حال همکاری نزدیک با ADNOC در دومین میدان نفتی دریایی بزرگ جهان، Upper Zakum است. Occidental Petroleum دارای یک سرمایه گذاری مشترک ۳۰ ساله با ADNOC در الحسن گاز، یک امتیاز ۳۵ ساله برای بلوک ۳ خشکی و یک امتیاز ۳۵ ساله دیگر برای اکتشاف و توسعه بلوک ۵ خشکی است. این شرکت همچنین با Mubadala و شرکت فرانسوی توتال‌اِنِرژیز در دلفین انرژی (Dolphin Energy) که گاز طبیعی تولید شده در قطر را به بازارهای عمان و امارات عرضه می‌کند، شریک است و در حال کار بر روی پروژه‌های بزرگ انرژی تجدیدپذیر جدید در امارات نیز هست. با این حال، پس از اتهامات وارده به دنبال گزارش اطلاعاتی ایالات متحده در سال ۲۰۲۱ مبنی بر تبانی ادعایی امارات با چین برای ساختن یک تأسیسات نظامی مخفی در اطراف بندر خلیفه، به نظر می‌رسد که تمایل امارات برای همکاری با واشنگتن به تجارت محدود می‌شود. از دیدگاه ایالات متحده، بیانیه امارات متحده عربی مبنی بر این که از انجام چنین حجم فوق العاده‌ای از فعالیت‌های چین در یکی از بزرگترین بنادر خود و همچنین سطوح بسیار بالای حرکت کشتی‌های عظیم چینی در داخل و خارج مطلع نیست، باورکردنی نبود. عصبانیت واشنگتن پیرامون این انحراف آشکار امارات متحده عربی به چین با احساس گسترده‌تری مبنی بر اینکه این تغییر وفاداری به طور گسترده‌تری در سراسر منطقه اتفاق می‌افتد، تشدید شد، چرا که در همان زمان آژانس‌های اطلاعاتی ایالات متحده همچنین مطلع شده بودند که عربستان سعودی با کمک چین شروع به ساخت موشک‌های بالستیک خود کرده است.
به گفته منابع ارشد امنیت انرژی مستقر در واشنگتن که OilPrice با آنها صحبت کرده است، ایالات متحده بر این باور است که تلاش‌هایش برای دستیابی به یک توافق پایدار برای پایان دادن به جنگ جاری اسرائیل و حماس ممکن است به آغاز نزدیکی گسترده‌تر با امارات متحده عربی منجر شود که ممکن است به آن اجازه دهد تا اندازه‌ای از نفوذ سیاسی را در آنجا به دست آورد. هفته گذشته یکی از منابع آمریکایی گفت: “امارات متحده عربی یک برنامه سرمایه گذاری بزرگ در عملیات گاز خود آغاز می‌کند [۱۳ میلیارد دلار آمریکا در پنج سال آینده]، که ممکن است بتوانیم کاری در آنجا انجام دهیم.” او در پایان گفت: «این به یک اقدام بزرگ برای افزایش ظرفیت LNG [گاز طبیعی مایع] مربوط می‌شود و آنها از هند خواسته‌اند تا در یک نیروگاه بزرگ جدید [در الرویس] که به آن متصل است سرمایه‌گذاری کند. ممکن است بتوانیم در آن جا نیز اقدامی انجام دهیم». با این حال، چنین نزدیکی ممکن است در یک روند طولانی مدت انجام شود چرا که در اوایل فوریه امارات متحده عربی به آمریکا اطلاع داد که دیگر اجازه نخواهد داد تا هواپیماهای جنگی و پهپادهای مستقر در پایگاه هوایی الظفره، بدون اطلاع قبلی مقامات اماراتی حملاتی را در یمن و عراق انجام دهند. به گفته جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، این امر واشنگتن را بر آن داشت تا دارایی‌های هوایی جنگی کلیدی خود را به قطر، که اکنون متحد اصلی ایالات متحده غیر از ناتو در خاورمیانه است، منتقل کند.
منبع: oilprice
