شاخص هزینه های مصرف شخصی PCE چیست؟

شاخص هزینه‌های مصرف شخصی چیست؟

شاخص هزینه‌های مصرف شخصی یا Personal Consumption Expenditures یا PCE در تقویم اقتصادی فارکس آماری است که نمایان‌گر مخارج خانوار در یک دوره مشخص است. سه شاخص درآمد شخصی، هزینه‌های مصرف شخصی (PCE) و شاخص قیمت PCE یا «PCE Price Index» به صورت ماهانه توسط دفتر تحلیل اقتصادی (BEA) منتشر می‌شود. شاخص قیمت PCE تغییرات قیمت کالاهای مصرفی و خدمات تبادل شده در اقتصاد ایالات متحده را اندازه‌گیری می‌کند.

در سال ۲۰۱۲ شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) تبدیل به شاخص تورمی اصلی فدرال رزرو آمریکا شد. این شاخص با شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) مقایسه می‌شود که تمرکز اصلی آن روی قیمت مصرف‌کننده است. دیگر اندازه گیری‌های تورم توسط اقتصاددانان با دنبال کردن شاخص قیمت تولید کننده (PPI) و تولید ناخالص داخلی (GDP) صورت میگیرد.

توضیحات بیشتر درباره شاخص هزینه‌های مصرف شخصی یا PCE

مؤلفه مخارج مصرف شخصی یکی از سه بخش اصلی گزارش‌های هزینه‌های شخصی و درآمدهای شخصی است. درآمدهای شخصی نشان می‌دهد که مصرف کنندگان چه مقدار پول به دست می‌آورند و هزینه‌های مصرف شخصی (PCE) معیاری برای هزینه‌های مصرفی یا میزان مصرف مصرف کنندگان است.

همچنین در شاخص PCE از مؤلفه‌ هزینه‌های مصرف شخصی در گزارش درآمد شخصی و گزارش خرجکرد استفاده می‌شود تا این شاخص محاسبه گردد. این شاخص نشان می‌دهد که قیمت‌ها چقدر افزایش (در صورت وجود تورم مثبت) یا کاهش (در صورت وجود تورم منفی) یافتند.

آمار هزینه‌های مصرف شخصی توسط BEA به دو طریق اسمی (با تاثیر دادن تورم) و واقعی (تورم زدایی شده) منتشر می‌شود. هزینه‌های مصرف شخصی (PCE) پایه و اساس برای شاخص قیمت PCE است. همچنین اگر از این شاخص قیمت مواد غذایی و انرژی را کم کنیم شاخص قیمت خالص PCE یا  CORE PCE price Index بدست می‌آید.

دوره مستر کلاس طلا

جامع‌ترین دوره آموزشی طلا

این دوره در مجموعه یوتوفارکس تهیه شده و نتیجه سال‌ها تجربه در حوزه معامله‌گری طلا و فارکس است. این دوره توسط مجموعه‌ای از معامله‌گران حرفه‌ای یوتوفارکس تهیه شده است. با خرید این دوره از تجربه چندین معامله‌گر بهره‌مند خواهید شد.

مشاهده دوره

شاخص هزینه های مصرف شخصی چگونه اندازه‌گیری می‌شود؟

BEA هرماه ارزش کل هزینه‌های مصرف شخصی را هم به صورت تجمیعی و هم به صورت تقسیم شده برای کالاها (کالاهای بادوام و غیر بادوام) و خدمات گزارش می‌کند. کالاهای بادوام اقلامی هستند که بیش از سه سال عمر می‌کنند و قیمت بالایی دارند. کالاهایی از قبیل اتوموبیل، تلویزیون، یخچال، مبلمان و… کالاهای بادوام محسوب می‌شوند. کالاهای غیر بادوام «موقتی» محسوب می‌شوند. به این معنی که معمولاً طول عمر آنها کمتر از سه سال است. مانند لوازم آرایشی، بنزین و لباس.

BEA برای محاسبه شاخص قیمت PCE از ارزش دلاری فعلی هزینه‌های مصرف شخصی استفاده می‌کند که تورم را نیز در قیمت دخیل می‌کند. اما برای تعیین مقدار تغییر قیمت در دوره‌های مختلف (ماهانه)، شاخص قیمت باید مقدار واقعی را نشان دهد و تورم را تأثیر ندهند و اصطلاحاً برای محاسبه این شاخص باید از قیمت‌ها تورم‌زدایی کنند.

در مجموع می‌توان گفت شاخص قیمت PCE و شاخص قیمت خالص PCE (بجز غذا و انرژی) نشان دهنده میزان افزایش یا کاهش قیمت مصرف شخصی از یک دوره به دوره دیگر است. اما تحلیل طبقات مختلف شاخص قیمت PCE (کالاهای بادوام، غیر بادوام و خدمات) نشان دهنده میزان تورم مثبت یا تورم منفی در دارایی‌های مختلف است.

مقایسه شاخص قیمت PCE با شاخص CPI

CPI شناخته شده‌ترین شاخص اقتصادی است و معمولاً مورد توجه بیشتر رسانه ها قرار می گیرد. اما فدرال رزرو ترجیح می‌دهد هنگام اندازه‌گیری تورم و ثبات اقتصادی کل ایالات متحده از شاخص قیمت PCE استفاده کند. (PCE PI = شاخص قیمت هزینه‌های مصرف شخصی)

پس چرا بانک فدرال شاخص قیمت PCE را ترجیح می دهد؟ به این دلیل که این معیار متشکل از طیف گسترده‌ای از هزینه‌ها است. شاخص قیمت PCE همچنین با داده های به دست آمده از گزارش‌های کسب و کار توزین می‌شود که نسبت به گزارش مصرف کننده مورد استفاده CPI قابل اطمینان‌تر است.  از طرف دیگر، CPI جزئیات شفاف‌تری را در گزارش ماهانه خود ارائه می‌دهد. به همین ترتیب، اقتصاددانان می توانند تغییرات قیمت دسته‌هایی مانند غلات، میوه، پوشاک و وسایل نقلیه را با وضوح بیشتری ببینند.

تفاوت دیگر بین شاخص قیمت PCE و CPI این است که شاخص قیمت PCE از فرمولی استفاده می کند که امکان محاسبه تغییر در رفتار مصرف کننده  را حتی در کوتاه مدت هم دارد. این تنظیمات در فرمول CPI انجام نشده است.

این عوامل منجر به معیار جامع‌تری برای اندازه‌گیری تورم می‌شود. بانک فدرال آمریکا به جزئی‌ترین اطلاعات شاخص PCE وابسته است زیرا حتی کمترین مقدار تورم نشان از رشد اقتصادی و اقتصاد سالم است.

✔️  بیشتر بخوانید: شاخص CPI چیست؟ چرا CPI برای معامله گران فارکس اهمیت دارد

مزایا و معایب شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE)

هزینه های مصرف شخصی یک نگاه اجمالی به چگونگی پیشرفت اقتصاد دارد. وقتی مردم بدون هیچ‌گونه تردیدی هزینه می کنند، معمولاً به این معنی است که اقتصاد به خوبی پیش می‌رود. اما وقتی هزینه آنها کاهش می یابند ، این مسئله به مشکلات موجود در تصویر کلی اقتصادی اشاره دارد.

مزایا

شاخص قیمت PCE به اندازه CPI که معمولاً توسط مطبوعات مالی منتشر میشود شناخته شده نیست. در حالی که CPI از گزارش‌های هزینه‌ی خانوار که توسط اداره آمار کار (BLS) برای تعیین جهت قیمت‌ها استفاده می‌کند ، شاخص  PCE PI بسیار گسترده تر است. این به این دلیل است که داده ها را مستقیماً از مشاغل و شرکت ها می‌گیرند و تولید ناخالص داخلی را نیز در آن لحاظ می‌کنند.

شاخص قیمت هزینه مصرف شخصی (PCEPI) طیف گسترده‌تری از خدمات و کالاها را شامل می‌شود؛ به ویژه شامل خرید خانوار کل کشور می‌شود در حالیکه شاخص CPI فقط خانوار شهری را مد نظر دارد.

شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی (PCEPI) همچنین در مقایسه با شاخص CPI که تحت تاثیر هر نوسان قیمت بزرگ در کالاهای خاصی از قبیل بنزین قرار می‌گیرد تلاطم و نوسان کمتری دارد.

معایب

باوجودیکه این شاخص توسط بانک فدرال استفاده می‌شود، اما مشکلات مشخصی در مورد شاخص قیمت PCE وجود دارد. یکی از مشکلات اصلی این است که این شاخص، تولید ناخالص داخلی را نیز در محاسبه لحاظ می‌کند، این در حالیست که تولید ناخالص داخلی فقط در بازه‌های زمانی سه‌ماهه اندازه‌گیری می‌شود، اما PCE هر ماه توسط BEA گزارش می شود. به منظور جبران این کاستی، آژانس باید خلا را پر کند که این کار را با استفاده از خرده فروشی هر ماه انجام می‌دهد.

دیگر عیب شاخص قیمت هزینه‌های مصرف شخصی (PCEPI) این است که بسیار گسترده است چراکه از داده‌های هر دو بخش خانوار و شرکتی از قبیل موسسات غیرانتفاعی، موسسات دولتی و شرکت‌ها استفاده می‌کند. اما در مقابل، شاخص CPI فقط داده‌ای که مستقیما به ویژه از مصرف‌کنندگان گزارش شده است را تهیه می‌کند.

مثال‌هایی از هزینه‌های مصرف شخص

همانطور که در بالا عنوان شد، شاخص هزینه‌های مصرف شخصی یک معیار مالی است که این‌را اندازه‌گیری می‌کند که مصرف‌کنندگان پول خود را چگونه روی کالاها و خدمات خرج می‌کنند. تعیین مصادیقی برای خرجکرد مصرف‌کنندگان ساده است.

یک خدمت یا سرویس به هرچیزی که یک کسب‌وکار برای یک شخص ایجاد می‌کند که خودش نمی‌تواند آنرا انجام دهد می‌گویند. برای مثال بانک‌ها به مشتریان خدمات مالی از قبیل ایجاد حساب بانکی، پرداخت وام و پرداخت قبوض را می‌دهند.

در سمت دیگر، کالاها به دو دسته تقسیم می‌شوند: بادوام و غیربادوام. هر کالایی از قبیل وسایل نقلیه که بیش از سه سال عمر دارند در دسته کالاهای بادوام جای می‌گیرند و دیگر کالاهایی که عمر کمتری دارند و معمولا قیمت کمتری نیز دارند غیربادوام محسوب می‌شوند.

نحوه تأثیر شاخص PCE بر سیاست‌های اقتصادی

1. نقش در تصمیم‌گیری‌های فدرال رزرو: شاخص هزینه‌های مصرف شخصی (PCE) به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی فدرال رزرو برای سنجش تورم استفاده می‌شود. فدرال رزرو از این شاخص برای ارزیابی سطح قیمت‌ها و تعیین سیاست‌های پولی مناسب بهره می‌برد. هنگامی که شاخص PCE نشان‌دهنده افزایش تورم است، فدرال رزرو ممکن است نرخ بهره را افزایش دهد تا تقاضا را کاهش داده و تورم را کنترل کند. برعکس، در صورت کاهش تورم، ممکن است نرخ بهره کاهش یابد تا تقاضا افزایش یابد و اقتصاد تحریک شود.
2. تأثیر بر سیاست‌های مالیاتی و بودجه‌ای: دولت‌ها از شاخص PCE برای تدوین سیاست‌های مالیاتی و بودجه‌ای استفاده می‌کنند. اطلاعات مربوط به هزینه‌های مصرفی می‌تواند به تعیین نیاز به تعدیل مالیات‌ها و برنامه‌های حمایتی کمک کند. به عنوان مثال، در دوره‌های افزایش تورم، دولت ممکن است از سیاست‌های مالیاتی انقباضی استفاده کند تا از افزایش قیمت‌ها جلوگیری کند. همچنین، در صورت کاهش مصرف، برنامه‌های تحریک اقتصادی از طریق افزایش هزینه‌های دولتی می‌تواند به بازگشت رشد اقتصادی کمک کند.
3. راهنمایی برای کسب و کارها: کسب و کارها نیز از شاخص PCE برای برنامه‌ریزی استراتژی‌های خود استفاده می‌کنند. شاخص PCE می‌تواند به کسب و کارها نشان دهد که کدام کالاها و خدمات در حال حاضر بیشتر مصرف می‌شوند و چه تغییراتی در الگوهای مصرفی رخ می‌دهد. این اطلاعات می‌تواند به شرکت‌ها در تنظیم تولید، قیمت‌گذاری، و بازاریابی محصولات خود کمک کند.
4. تأثیر بر بازار کار: تغییرات در شاخص PCE می‌تواند بر بازار کار تأثیر بگذارد. افزایش هزینه‌های مصرفی معمولاً به معنای افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات است که می‌تواند منجر به افزایش اشتغال شود. برعکس، کاهش هزینه‌های مصرفی ممکن است نشان‌دهنده کاهش تقاضا و در نتیجه کاهش اشتغال باشد. سیاست‌گذاران اقتصادی از این شاخص برای تنظیم سیاست‌های اشتغال‌زایی و برنامه‌های آموزشی استفاده می‌کنند.
5. تحلیل و پیش‌بینی اقتصادی: تحلیل‌گران اقتصادی از شاخص PCE برای پیش‌بینی روندهای آینده استفاده می‌کنند. داده‌های این شاخص می‌تواند به تحلیل‌گران کمک کند تا روندهای تورمی و تغییرات در رفتار مصرف‌کننده را پیش‌بینی کنند. این پیش‌بینی‌ها می‌تواند به سیاست‌گذاران و کسب و کارها کمک کند تا تصمیمات بهتری در زمینه‌های مختلف اقتصادی بگیرند.

مثال‌های واقعی از تأثیر شاخص PCE بر بازارهای مالی

1. تأثیر بر نرخ بهره و بازارهای اوراق قرضه: افزایش شاخص PCE معمولاً به عنوان علامتی از افزایش تورم تلقی می‌شود. در واکنش به این وضعیت، فدرال رزرو ممکن است نرخ بهره را افزایش دهد. این امر می‌تواند باعث کاهش قیمت اوراق قرضه و افزایش بازده آنها شود. سرمایه‌گذاران معمولاً در چنین شرایطی اوراق قرضه کوتاه‌مدت را به دلیل خطرات تورمی ترجیح می‌دهند.
2. تأثیر بر بازار سهام: شاخص PCE می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر بازار سهام داشته باشد. در دوره‌های افزایش تورم، ممکن است هزینه‌های تولید برای شرکت‌ها افزایش یابد و سودآوری آنها کاهش یابد، که می‌تواند باعث کاهش قیمت سهام شود. برعکس، در دوره‌های تورم پایین، هزینه‌های پایین‌تر می‌تواند به افزایش سودآوری و رشد قیمت سهام منجر شود.
3. تأثیر بر ارزش دلار و بازارهای ارز: تغییرات در شاخص PCE می‌تواند بر ارزش دلار نیز تأثیر بگذارد. افزایش شاخص PCE ممکن است به تقویت دلار منجر شود زیرا انتظار می‌رود که فدرال رزرو نرخ بهره را افزایش دهد. این امر می‌تواند باعث افزایش تقاضا برای دلار و کاهش ارزش ارزهای دیگر در برابر دلار شود. برعکس، کاهش شاخص PCE می‌تواند باعث تضعیف دلار شود.
4. تأثیر بر قیمت طلا و کالاها: طلا به عنوان یک دارایی ضد تورمی شناخته می‌شود. بنابراین، افزایش شاخص PCE که نشان‌دهنده افزایش تورم است، معمولاً به افزایش قیمت طلا منجر می‌شود. همچنین، افزایش شاخص PCE می‌تواند باعث افزایش قیمت سایر کالاها مانند نفت و مواد اولیه شود زیرا هزینه‌های تولید و تقاضا افزایش می‌یابد.
5. نوسانات در بازارهای مالی: شاخص PCE می‌تواند باعث نوسانات زیادی در بازارهای مالی شود. انتشار داده‌های این شاخص معمولاً با واکنش‌های سریع سرمایه‌گذاران همراه است. تحلیل‌گران و معامله‌گران به دقت این داده‌ها را دنبال می‌کنند تا بتوانند تغییرات احتمالی در سیاست‌های اقتصادی را پیش‌بینی کرده و به سرعت واکنش نشان دهند. این نوسانات می‌تواند فرصت‌ها و خطراتی برای سرمایه‌گذاران به همراه داشته باشد.

سخن پایانی

هزینه های مصرف شخصی (PCE) این امکان را به اقتصاددانان، افراد و شرکت‌ها می‌دهد تا ببینند اقتصاد چقدر در حال پیشرفت است. چراکه معیاری برای چگونگی هزینه مصرف‌کنندگان است که شامل کالاهای بادوام گرانتر، کالاهای ضروری ارزان‌تر و خدماتی مانند بانکداری است. همچنین نشان می دهد که چگونه مردم هنگام تغییر قیمت، عادات خرید خود را تغییر می‌دهند. این امر این عدد را بسیار مهم می‌کند زیرا دریچه‌ای به آگاهی از تقاضا برای محصولات و خدمات و همچنین تورم را فراهم می کند.

سؤالات متداول

منبع: Investopedia