مدیریت سرمایه، برای بسیاری از معامله‌گران و سرمایه‌گذاران چیزی فراتر از یک ابزار کمکی است. این مفهوم، در واقع بنیان موفقیت بلندمدت هر شخص یا کسب‌وکاری در بازارهای مالی به شمار می‌رود. شاید در نگاه اول، تمرکز بر قواعد و فرمول‌های خشک مدیریت پول برای برخی جذاب نباشد، اما همین قواعد است که می‌تواند در روزهای پرنوسان بازار، مانع از بر باد رفتن سرمایه شود و بقا و رشد مالی را تضمین کند. نگاهی به تاریخچه آکادمیک مدیریت سرمایه نشان می‌دهد که این اصول از دل نظریه‌های قدیمی قمار و بازی بیرون آمده و با گذر زمان، ابزارهایی حرفه‌ای و ضروری برای فعالان بازارهای مالی شده‌اند.
در فضای پرالتهاب معاملات کوتاه‌مدت که هجوم سودهای لحظه‌ای، اغواکننده به نظر می‌رسد، داشتن چارچوبی مستحکم برای جلوگیری از هیجانات و تصمیمات عجولانه اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. این چارچوب همان چیزی است که می‌توان آن را «هنر مدیریت سرمایه» نامید؛ مجموعه‌ای از قوانین، استراتژی‌ها و تکنیک‌ها که هدفشان به حداقل رساندن ریسک و به حداکثر رساندن سود است. با تکیه بر رویکردی منظم و سنجیده، معامله‌گران نه‌تنها می‌توانند جلوی زیان‌های بزرگ را بگیرند، بلکه زمینه‌ی رشد پایدار و صعود تدریجی سرمایه را نیز فراهم می‌کنند.
تعریف سرمایه
سرمایه در مفهوم کلان، مجموعه‌ای از دارایی‌ها، منابع و تلاش‌های صرف‌شده است که به دارنده‌ی خود امکان می‌دهد در عرصه‌ی تجارت و تولید ارزش، حضور داشته باشد. اگرچه در نگاه نخست، پول اصلی‌ترین جلوه‌ی سرمایه به حساب می‌آید، اما سرمایه می‌تواند شکل‌های گوناگونی به خود بگیرد؛ از دارایی‌های مشهود مانند زمین و تجهیزات گرفته تا ارزش‌های ناملموس نظیر دانش فنی، تخصص نیروی انسانی و حتی ایده‌های خلاقانه. مهم‌ترین ویژگی سرمایه آن است که در صورت مدیریت صحیح، می‌تواند سودآوری و بازدهی را در پی داشته باشد و به‌عنوان نقطه‌ی اتکا برای پیشرفت شرکت‌ها و افراد عمل کند.
از سوی دیگر، پویایی سرمایه در بازار، شاخصی حیاتی برای ارزیابی موفقیت و ارزش یک کسب‌وکار محسوب می‌شود؛ چرا که رشد و افزایش آن نمایانگر توانمندی شرکت در بهره‌گیری از فرصت‌ها و عبور از چالش‌هاست. همچنین، در بسیاری از تعاریف، سرمایه فراتر از منابع عادی کسب‌وکار در نظر گرفته می‌شود؛ زیرا هر نوع دارایی یا فرصتی که قادر به خلق درآمد باشد، می‌تواند در زمره‌ی سرمایه جای گیرد. در نتیجه، مدیریت هوشمندانه‌ی سرمایه نه‌تنها تداوم و ثبات مالی را تضمین می‌کند، بلکه به‌عنوان سکوی پرتابی برای دستیابی به اهداف بزرگ‌تر در فضای رقابتی بازار عمل خواهد کرد.
مدیریت سرمایه چیست؟
مدیریت سرمایه در ساده‌ترین تعریف خود، فرایند برنامه‌ریزی و به‌کارگیری مجموعه‌ای از ابزارها و روش‌های مالی است که به حفظ و افزایش دارایی‌ها کمک می‌کند. در این رویکرد، هدف اصلی در وهله‌ی اول حفاظت از اصل سرمایه و سپس ایجاد بستری برای رشد آن است.
بر خلاف تصور برخی از معامله‌گران مبتدی که دنبال سودهای سریع و کوتاه‌مدت هستند، مدیریت سرمایه با اتکا بر قواعدی نظام‌مند و روشن تلاش دارد تا ریسک را به حداقل برساند و در عین حال، بازدهی بالقوه را حداکثر کند.
اما چرا اصول مدیریت سرمایه گاه برای مبتدیان کم‌اهمیت جلوه می‌کند؟ دلیل این امر را می‌توان در جذابیت و هیجان سودهای ناگهانی جستجو کرد. با این حال، تجربه‌ی شکست‌های زودهنگام نشان داده است که رویکردهای بدون استراتژی و بی‌برنامه، در نهایت منجر به زیان‌های سنگین می‌شوند. درست در همین نقطه است که اصول مدیریت پول از حالت تئوری به نیازی ضروری تبدیل می‌شود. هنگامی که معامله‌گران دریابند برای کسب سود پایدار باید روش‌مند عمل کنند، به سراغ راهکارهایی همچون تعیین حد ضرر، تنظیم حجم معامله بر اساس سرمایه و تعریف چهارچوب‌های خروج از بازار می‌روند. این روند، قلب تپنده‌ی مدیریت سرمایه است که نه‌تنها مانع از هدر رفتن دارایی‌ها می‌شود، بلکه مسیر را برای رشد اصولی و مداوم هموار می‌کند.
دوره مستر کلاس طلا
جامع‌ترین دوره آموزشی طلا
این دوره در مجموعه یوتوفارکس تهیه شده و نتیجه سال‌ها تجربه در حوزه معامله‌گری طلا و فارکس است. این دوره توسط مجموعه‌ای از معامله‌گران حرفه‌ای یوتوفارکس تهیه شده است. با خرید این دوره از تجربه چندین معامله‌گر بهره‌مند خواهید شد.
تاریخچه آکادمیک مدیریت سرمایه
پیدایش اولیه نظریه‌های مدیریت سرمایه:
مفاهیم ابتدایی مدیریت سرمایه از مطالعات ریاضی برای تحلیل ریسک در بازی‌ها نشأت گرفت. «دنیل برنولی» در سال ۱۷۳۸، نظریه مطلوبیت انتظاری را مطرح کرد که نشان می‌داد چگونه انسان‌ها ارزش تصمیمات خود را بر اساس ترکیب احتمالات نتایج مختلف و اهمیت آن‌ها می‌سنجند. این نظریه اولین گام برای توسعه استراتژی‌های مدیریت سرمایه مبتنی بر ریاضیات بود.
پیشرفتهای قرن بیستم:
در دهه ۱۹۳۰، «دی.جی. ویلیامز» مفهوم میانگین هندسی احتمالات را برای پیش‌بینی قیمت‌ها مطرح کرد. سپس، در سال ۱۹۴۴، «فون نویمان» و «مورگنسترن» با معرفی تئوری بازی‌ها، رفتارهای اقتصادی را با مدل‌های ریاضی تحلیل کردند. در ادامه، «لری کلی» در سال ۱۹۵۶ فرمولی برای حداکثرسازی رشد سرمایه ارائه داد که به یکی از ستون‌های نظری مدیریت سرمایه تبدیل شد.
نقش ریاضیات و کاربرد عملی:
دهه ۱۹۶۰ شاهد کاربرد گسترده ریاضیات در مدیریت سرمایه بود. «ادوارد ثورپ» نشان داد که چگونه می‌توان از ریاضیات برای پیش‌بینی نتایج در قمار و سرمایه‌گذاری استفاده کرد. همچنین، «هری مارکوویتز» با معرفی نسبت ریسک به بازده، مدیریت پورتفوی را به سطح جدیدی ارتقا داد.
تحقیقات و پیشرفتهای بیشتر:
در دهه ۱۹۹۰، «رالف وینس» با معرفی مفهوم «F بهینه»، اصول پیشرفتهای برای مدیریت پورتفوی ارائه داد. تحقیقات بعدی نشان داد که استراتژی‌های سرمایه‌گذاری مجدد و استفاده از شبکه‌های بیزی می‌توانند به تحلیل دقیق‌تر بازارها و بهبود بازدهی منجر شوند.
کاربردهای عملی و تکامل:
در دهه ۲۰۰۰، روش‌های مدیریت سرمایه به صورت عملی در بازارهای آتی و دارایی‌های متنوع به کار گرفته شد. این مطالعات نشان دادند که با پشتکار و مدیریت دقیق، می‌توان از مفاهیم علمی برای افزایش سودآوری استفاده کرد. امروزه، مدیریت سرمایه به ابزاری کلیدی برای معامله‌گران و سرمایه‌گذاران تبدیل شده است.
قوانین مدیریت سرمایه
مدیریت سرمایه یا پول، یکی از ارکان حیاتی در معاملات مالی است. تا زمانی که سرمایه‌گذار یا معامله‌گر از سپرده خود به‌عنوان ابزار اصلی فعالیت استفاده می‌کند، نحوه‌ی مدیریت این سرمایه تعیین‌کننده‌ی موفقیت یا شکست او خواهد بود. مدیریت مناسب پول، درست به اندازه انتخاب یک استراتژی معامله‌گری موثر، اهمیت دارد. کلیه‌ی اصول مدیریت سرمایه در سه دسته کلی قابل تعریف هستند:
- مدیریت سپرده
- محاسبه‌ی حجم معاملات
- قوانین معامله‌گری
مدیریت سپرده
مدیریت سپرده به تنظیم و برنامه‌ریزی دقیق برای نحوه برداشت و باقی‌ماندن سود در حساب معاملاتی اشاره دارد. این قوانین به معامله‌گر اجازه می‌دهند تا اهداف مالی خود را به شکلی شفاف و عملیاتی تعریف کند. اندازه سپرده نیز به‌عنوان معیاری عمل می‌کند که زمان استفاده از روش‌های مختلف مدیریت سرمایه را تعیین می‌کند.
برای مثال، معامله‌گری را تصور کنید که با سپرده‌ای ۱۰۰۰ دلاری شروع می‌کند. بر اساس استراتژی مدیریت سپرده، زمانی که این مقدار به ۲۰۰۰ دلار برسد، معامله‌گر تصمیم می‌گیرد یک‌چهارم از سود (۵۰۰ دلار) را برداشت کند و باقی مانده را در حساب نگه دارد. این مانده می‌تواند برای باز کردن یک حساب موازی یا افزایش قدرت معاملات استفاده شود. چنین رویکردی نه تنها به رشد پایدار سرمایه کمک می‌کند، بلکه ریسک از دست دادن تمامی دارایی را کاهش می‌دهد و مدیریت بهتری بر رشد مالی فرد ایجاد می‌کند.
این قوانین به معامله‌گران کمک می‌کنند تا نقاط کلیدی رشد شخصی و مالی خود را تعیین کرده و با نظمی دقیق‌تر، گام‌های مؤثرتری در مسیر موفقیت مالی بردارند.
محاسبه‌ی حجم معاملات
محاسبه حجم معاملات، یکی از اساسی‌ترین ارکان مدیریت سرمایه است که ارتباط مستقیم با مدیریت ریسک دارد. معامله‌گر برای جلوگیری از ضررهای غیرقابل‌جبران و در عین حال به حداکثر رساندن سود، باید اندازه لات معاملات خود را متناسب با سپرده‌ای که در اختیار دارد تعیین کند. این کار نه تنها مانع از تحلیل رفتن سرمایه در پی چند معامله زیان‌ده می‌شود، بلکه امکان بهره‌برداری از فرصت‌های سودآور را نیز فراهم می‌کند.
افت سرمایه یا ضرر، بخشی طبیعی از مسیر معاملاتی است و حتی در استفاده از بهترین استراتژی‌ها نیز اجتناب‌ناپذیر است. با این حال، اگر حجم معاملات به درستی مدیریت شود، حتی یک سری از معاملات زیان‌ده نمی‌تواند سپرده شما را تهدید کند. برای رسیدن به این هدف، حجم معاملات باید طوری تنظیم شود که امکان ادامه کار برای ۲۰ تا ۳۰ معامله فراهم باشد، نه فقط ۴ یا ۵ معامله. در این صورت، قانون احتمالات به سود شما عمل خواهد کرد و به‌طور کلی، زیان‌های مقطعی با سودهای آتی جبران می‌شوند.
یکی از روش‌های مؤثر در این زمینه، تطبیق حجم معاملات با شرایط بازار است. در زمان‌های رکود یا زیان، کاهش مقدار لات و در دوره‌هایی که جهت بازار با استراتژی شما همسو است، افزایش آن می‌تواند تعادل مطلوبی ایجاد کند. چنین تنظیمی می‌تواند سود چند معامله موفق را برای جبران زیان‌های پیشین کافی کند.
همچنین، رابطه مستقیمی میان میزان لات و حد ضرر (استاپ لاس) وجود دارد. به‌طور معمول، میزان ضرر باید به یک سوم میزان سود محدود شود. البته این قانون می‌تواند بر اساس ابزار معاملاتی، میزان نوسانات و استراتژی مورد استفاده، تغییر کند.
روش‌های محاسبه حجم معاملات:
- بر اساس اندازه سرمایه: در این روش، حجم معاملات متناسب با موجودی کل سپرده تنظیم می‌شود.
- بر اساس قوانین استراتژی معاملاتی: این روش بر اساس استراتژی خاص شما (مانند اسکالپینگ یا سوئینگ) تنظیم می‌شود.
- بر اساس ضرر احتمالی: در این حالت، حجم معاملات به گونه‌ای تعیین می‌شود که زیان احتمالی در صورت شکست معامله، در محدوده قابل قبولی باشد.
برای مثال، اگر معامله‌گری با سپرده ۱۰۰۰ دلاری فعالیت کند و حجم لات خود را ۱٪ از سرمایه تعیین کند، مقدار معامله معادل ۱۰ دلار خواهد بود. حال اگر سپرده او به ۲۰ هزار دلار افزایش یابد، حجم معامله به ۲۰۰ دلار خواهد رسید. این شیوه، نه تنها به رشد مداوم سرمایه کمک می‌کند، بلکه معامله‌گر را از مواجهه با ریسک‌های غیرضروری محافظت می‌کند.
به این ترتیب، محاسبه دقیق حجم معاملات، ترکیبی از دانش، انضباط و درک عمیق از رفتار بازار است که می‌تواند موفقیت بلندمدت شما را تضمین کند.
قوانین معامله‌گری
قوانین معامله‌گری یکی از ارکان حیاتی در مدیریت پول هستند که به معامله‌گران کمک می‌کنند تا ریسک را کنترل کرده و تأثیر منفی خطاهای استراتژی معاملاتی خود را کاهش دهند. این قوانین معمولاً با توجه به سبک معاملاتی، تجربه فردی و شرایط بازار تنظیم می‌شوند و چارچوبی دقیق برای تصمیم‌گیری‌های روزانه فراهم می‌کنند.
قوانین طلایی معامله‌گری:
- توقف معاملات پس از زیان‌های متوالی:
اگر معامله‌گر با ۲ تا ۳ معامله زیان‌ده پشت سر هم مواجه شود، باید فعالیت روزانه را متوقف کند. این قانون از تصمیم‌گیری‌های عجولانه ناشی از احساسات منفی جلوگیری کرده و زمان کافی برای بازنگری استراتژی فراهم می‌کند. - استراحت و بازنگری در صورت کاهش شدید سپرده:
اگر سپرده بیش از ۲۰ درصد در یک ماه کاهش یابد، معامله‌گر باید برای مدت ۲ تا ۳ هفته از معاملات کناره‌گیری کند. این دوره استراحت به تحلیل شرایط و بازیابی ذهنی کمک می‌کند. - توقف معاملات پس از رسیدن به سود مشخص:
اگر سود روزانه معامله‌گر به ۲ تا ۵ درصد برسد، فعالیت معاملاتی باید متوقف شود. این قانون از حرص و طمع برای سود بیشتر جلوگیری کرده و معامله‌گر را از قرار گرفتن در موقعیت‌های پرریسک مصون نگه می‌دارد. - قطع معاملات در صورت نقض مکرر قوانین:
اگر معامله‌گر بیش از سه بار در طول روز قوانین مدیریت سرمایه را نقض کند، باید بلافاصله تمامی معاملات را متوقف کند و حداقل تا روز بعد فعالیت خود را از سر نگیرد. این قانون برای تقویت انضباط شخصی و جلوگیری از زیان‌های ناشی از اشتباهات پی‌درپی بسیار حیاتی است. - محدودیت تعداد معاملات:
بیش از ۲ معامله نباید به طور همزمان باز شود و تعداد معاملات روزانه نباید از ۵ مورد فراتر رود. این محدودیت‌ها کمک می‌کنند تا تمرکز معامله‌گر بر کیفیت معاملات افزایش یابد و از تحلیل‌رفتگی ذهنی جلوگیری شود.
انعطاف‌پذیری قوانین
تمامی این قوانین باید بر اساس تجربه و شرایط خاص هر معامله‌گر تنظیم و در صورت نیاز اصلاح شوند. معامله‌گرانی با تجربه‌های مختلف ممکن است قوانین خود را با توجه به سبک معاملاتی، حجم سرمایه و شرایط خاص بازار تغییر دهند. با این حال، رعایت این اصول، انضباط و چارچوبی ضروری برای موفقیت پایدار در بازارهای مالی فراهم می‌کند.
قوانین معامله‌گری نه تنها از زیان‌های احتمالی جلوگیری می‌کنند، بلکه به معامله‌گر کمک می‌کنند تا در برابر استرس‌ها و فشارهای ناشی از بازار مقاوم‌تر باشد و تصمیمات هوشمندانه‌تری بگیرد.
جنبه‌های روانشناختی مدیریت سرمایه
مدیریت سرمایه نه تنها یک ابزار فنی برای بهینه‌سازی معاملات است، بلکه تأثیرات عمیقی بر وضعیت روانی و احساسی معامله‌گر دارد. رعایت اصول مدیریت سرمایه به معامله‌گر کمک می‌کند تا انضباط بیشتری در تصمیم‌گیری‌های خود داشته باشد و با احساس امنیت بیشتری وارد معاملات شود. این نظم و امنیت، پیش‌نیازهایی اساسی برای موفقیت بلندمدت در بازارهای مالی هستند.
یکی از مهم‌ترین اصول روانشناختی در مدیریت سرمایه، تعیین حجم معاملات یا لات به‌گونه‌ای است که معامله‌گر با آن راحت باشد. این بدان معناست که اندازه لات باید به‌گونه‌ای باشد که حتی در صورت زیان‌های موقتی، روحیه و اعتماد به نفس معامله‌گر از بین نرود. این رویکرد از استرس‌های غیرضروری جلوگیری کرده و تمرکز فرد را بر استراتژی‌های بلندمدت حفظ می‌کند.
مدیریت سرمایه همچنین نقش کلیدی در محافظت از معامله‌گر در برابر طمع دارد. وسوسه انجام معاملات بزرگ به امید خوش‌شانسی، یکی از شایع‌ترین خطاهای روانشناختی در معاملات است. این نوع تصمیم‌گیری که اغلب بر اساس احساسات و نه منطق انجام می‌شود، می‌تواند منجر به زیان‌های سنگین و حتی از دست رفتن کل سرمایه شود. مدیریت پول با ایجاد چارچوبی مشخص، از معامله‌گر در برابر این رفتارهای پرخطر محافظت می‌کند.
علاوه بر این، مدیریت سرمایه به مقابله با ترس نیز کمک می‌کند. گاهی معامله‌گران به دلیل ناامیدی یا بی‌حوصلگی، استراتژی‌های خود را تغییر داده و وارد معاملاتی بی‌نظم و آشفته می‌شوند. مدیریت سرمایه با ارائه قوانین مشخص و چارچوبی ساختاریافته، از بروز این شرایط جلوگیری کرده و معامله‌گر را در مسیر اصلی نگه می‌دارد.
نهایتاً، معامله‌گر باید بپذیرد که زیان بخشی طبیعی و اجتناب‌ناپذیر از فرآیند معاملاتی است. این درک که افت‌ها قابل مدیریت و بهینه‌سازی هستند، اعتماد به نفس معامله‌گر را افزایش می‌دهد و از تصمیم‌گیری‌های عجولانه و احساسی جلوگیری می‌کند. کنترل احساسات و پایبندی به اصول مدیریت سرمایه، کلید موفقیت در بازارهای مالی است.
توصیه‌ی عملی در زمینه‌ی مدیریت سرمایه
حفظ و افزایش سرمایه، مهم‌ترین وظیفه‌ی یک معامله‌گر در بازارهای مالی است. مدیریت پول یا سرمایه، به‌عنوان یک ستون اصلی برای دستیابی به این هدف عمل می‌کند و مستلزم ایجاد یک استراتژی کلی و دقیق برای مدیریت دارایی‌ها است. این استراتژی باید بر اساس اهداف مالی، سطح ریسک‌پذیری، و شرایط بازار تنظیم شود.
یکی از اصول کلیدی در مدیریت پول، ارزیابی دقیق ریسک و سود بالقوه پیش از هر معامله است. معامله‌گر باید پیش از ورود به بازار، احتمال موفقیت و زیان را بررسی کند و بر اساس این تحلیل، تصمیمات خود را تنظیم کند. به عنوان یک قاعده عملی، زمانی که معاملات موفقیت‌آمیز هستند، افزایش تدریجی مقدار لات (مثلاً یک درصد) منطقی به نظر می‌رسد. اما اگر معامله‌گر با یک سری افت سرمایه روبه‌رو شود، کاهش حجم لات ضروری است تا از زیان بیشتر جلوگیری شود.
علاوه بر این، ایجاد یک حساب موازی برای نگهداری بخشی از سرمایه و عدم استفاده از کل سرمایه در معاملات، یکی دیگر از توصیه‌های کلیدی است. این رویکرد نه تنها از کل سرمایه محافظت می‌کند، بلکه باعث کاهش استرس و ایجاد انعطاف بیشتر در مدیریت سرمایه می‌شود.
معامله‌گران باید از انجام تعداد زیادی معامله به‌طور همزمان پرهیز کنند، مگر اینکه این امر با استراتژی خاصی (مانند اسکالپینگ) توجیه شود. تعداد بالای معاملات می‌تواند به افزایش ریسک و فشار روانی منجر شود، که این عوامل اغلب باعث کاهش دقت و افزایش احتمال اشتباه می‌شوند. بنابراین، تمرکز بر کیفیت معاملات به‌جای کمیت، عامل تعیین‌کننده‌ای در موفقیت بلندمدت است.
با پایبندی به این اصول و ایجاد تعادل میان ریسک و بازده، معامله‌گران می‌توانند سرمایه خود را نه تنها حفظ کنند، بلکه به‌طور مداوم آن را افزایش دهند و در مسیر موفقیت پایدار قرار گیرند.
سخن پایانی
مدیریت سرمایه ستون اصلی موفقیت پایدار در بازارهای مالی است و هر معامله‌گری که به دنبال ماندگاری و رشد در این عرصه است، باید این اصول را به‌عنوان اولویت خود قرار دهد. تاریخچه‌ی مدیریت سرمایه نشان می‌دهد که این دانش از دل نظریه‌های بازی و ریاضیات به ابزاری حیاتی برای فعالان بازار تبدیل شده است. رعایت قوانین و استفاده از روش‌های مناسب مدیریت سرمایه، نه‌تنها معامله‌گران را در برابر زیان‌های سنگین محافظت می‌کند، بلکه امکان بهره‌برداری هوشمندانه از فرصت‌های سودآور بازار را فراهم می‌آورد.
اما موفقیت در مدیریت سرمایه صرفاً به دانش فنی محدود نمی‌شود؛ بلکه مستلزم انضباط، ثبات روانی و درک عمیق از رفتار بازار است. معامله‌گران باید بپذیرند که زیان بخشی طبیعی از فرایند معاملاتی است و با پایبندی به اصول مدیریت سرمایه، می‌توانند این زیان‌ها را به‌عنوان هزینه‌ی یادگیری و فرصت‌هایی برای رشد تبدیل کنند. با ترکیب استراتژی‌های اثبات‌شده و مدیریت هوشمندانه‌ی سرمایه، مسیر موفقیت در بازارهای مالی نه‌تنها دست‌یافتنی، بلکه قابل تکرار خواهد بود.
لطفا نظر خود را درباره این مقاله برای ما ارسال کنید یا اگر سوالی دارید ارسال کنید تا کارشناسان ما به شما پاسخ دهند.
مدیریت سرمایه چیست و چرا برای معامله‌گران ضروری است؟
کدام روش مدیریت سرمایه برای مبتدیان مناسب‌تر است؟
تفاوت مارتینگل و آنتی مارتینگل چیست؟
- مارتینگل: در این روش، حجم معاملات پس از هر زیان افزایش می‌یابد تا زیان‌ها با یک معامله سودآور جبران شود. این روش ریسک بالایی دارد و به سپرده زیادی نیازمند است.
- آنتی مارتینگل: حجم معاملات پس از هر سود افزایش و پس از هر زیان کاهش می‌یابد. این روش با هدف تقویت دوره‌های موفقیت و کاهش زیان‌ها طراحی شده و ریسک کمتری نسبت به مارتینگل دارد.
چگونه می‌توان حجم معاملات را به درستی محاسبه کرد؟
حجم لات = (ریسک مجاز برای هر معامله) ÷ (مقدار ضرر احتمالی بر اساس استاپ‌لاس)
این فرمول کمک می‌کند تا زیان‌های احتمالی در محدوده‌ای کنترل‌شده باقی بماند.
