آشنایی با سیاست پولی همساز و دلایل استفاده آن

سیاست پولی همساز چیست؟

سیاست پولی همساز یا Accommodative Monetary Policy که به عنوان سیاست پولی تسهیلی نیز شناخته می‌شود، در زمان کاهش رشد اقتصادی اتفاق می‌افتد که یک بانک مرکزی (مانند فدرال رزرو) ‌در جهت تقویت اقتصاد، تلاش می‌کند تا حجم کل پول را افزایش دهد. این سیاست به منظور افزایش عرضه پول، همراستا با درآمد ملی و تقاضای پول اجرا می‌شود.

سیاست پولی همساز چگونه کار می‌کند؟

هنگامی که اقتصاد کند می‌شود، فدرال رزرو می‌تواند یک سیاست پولی تسهیلی برای تحریک اقتصاد اعمال کند. این امر با کاهش نرخ وجوه فدرال (نرخ بهره) انجام می‌شود که هزینه استقراض را کاهش می‌دهد. همچنین فدرال رزرو می‌تواند عرضه پول را به روش‌های مختلف از جمله تسهیل کمی (QE) افزایش دهد. بدین ترتیب سیاست پولی همساز، مصرف کنندگان و کسب و کارها را تشویق می‌کند تا با دریافت وام‌های ارزان قیمت، هزینه بیشتری انجام دهند.

✔️  بیشتر بخوانید: سیاست پولی بانک مرکزی چیست؟

وقتی پول از طریق بانک‌ها به راحتی در دسترس باشد، عرضه پول افزایش پیدا می‌کند و این موضوع منجر به افزایش هزینه‌کرد می‌شود. هنگامی که کسب و کارها بتوانند به راحتی وام بگیرند، بودجه بیشتری برای گسترش عملیات و استخدام کارگران دارند، این موضوع سبب کاهش بیکاری می‌شود. از سوی دیگر، افراد و کسب و کارها در زمان تحریک اقتصادی، به خاطر نرخ بهره بسیار پایین تمایل کمتری به پس‌انداز دارند. در عوض، سرمایه‌های اضافی را در بازار سهام سرمایه‌گذاری می‌کنند که منجر به افزایش قیمت سهام می‌شود.

انتقادات از سیاست پولی همساز

اگرچه سیاست پولی همساز در میان مدت رشد اقتصادی را افزایش می‌دهد، اما ممکن است در دراز مدت پیامدهای منفی داشته باشد. اگر حجم پول برای مدت طولانی افزایش یابد، پول در برابر کالا و خدمات زیاد خواهد شد که منجر به تورم می‌شود. این موضوع قیمت برخی کالاها مانند مسکن را افزایش می‌دهد.

برای جلوگیری از تورم، اکثر بانک‌های مرکزی در درجات مختلف بین سیاست‌های پولی همساز و انقباضی در حال جابجایی هستند تا بتوانند ضمن کنترل تورم، رشد اقتصادی را نیز تقویت کنند.

سیاست پولی انقباضی، بر خلاف سیاست همساز برای کاهش رشد اقتصادی استفاده می‌شود. این سیاست شامل افزایش نرخ بهره، محدود کردن استقراض و تحریک پس‌انداز می‌باشد. همچنین، افزایش حجم نقدینگی نرخ ارز را کاهش می‌دهد.

✔️  بیشتر بخوانید: سیاست مالی چیست و چگونه کار می‌کند؟

نمونه‌ای از سیاست‌های پولی همساز

فدرال رزرو در مراحل پایانی بازار نزولی در اواخر سال ۲۰۰۰، سیاست‌های پولی همساز را اتخاذ کرد. هنگامی که اقتصاد سرانجام نشانه‌هایی از بازگشت به رونق را نشان داد، فدرال رزرو سیاست‌های پولی همساز را کاهش داد و در سال ۲۰۰۳ سیاست‌های پولی انقباضی را اجرا کرد. همچنین برای غلبه بر رکود اقتصادی پس از بحران ۲۰۰۸ نیز سیاست پولی همساز اجرا شد و نرخ بهره به ۰.۵ درصد کاهش یافت. همچنین فدرال رزرو برای افزایش حجم پول در اقتصاد اقدام به خرید اوراق خزانه‌داری در بازار باز کرد.