تفاوت بین معامله گران نهادی و معامله گران خرد چیست؟

بررسی اجمالی تفاوت بین معامله گران نهادی و معامله گران خرد

معاملات اوراق بهادار می‌تواند به سادگی فشار دادن دکمه خرید یا فروش در یک حساب معاملاتی الکترونیکی باشد. با این حال، معامله‌گران حرفه‌ای ممکن است معاملات پیچیده‌تری را با تعیین یک قیمت لیمت (Limit) برای معامله بلوکی که بین تعداد زیادی از کارگزارها تقسیم شده و طی چند روز معامله می‌شوند، انتخاب کنند. تفاوت‌ها در نوع معامله‌گر نهفته است و دو نوع اساسی معامله‌گر وجود دارد: معامله‌ گر خرد (Retail trader) و نهادی (Institutional trader).

معامله‌گران خرد، که اغلب به عنوان معامله‌گران حقیقی (فردی) شناخته می‌شوند، اوراق بهادار را برای حساب‌های شخصی می‌خرند یا می‌فروشند. اما معامله‌گران نهادی برای حساب‌هایی که برای یک گروه یا موسسه مدیریت می‌کنند، خرید و فروش را انجام می‌دهند. صندوق‌های بازنشستگی (Pension funds)، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک (Mutual Funds)، شرکت‌های بیمه و صندوق‌های قابل معامله (ETFها) از جمله معامله‌گران نهادی رایج هستند.

باید به این نکته اشاره کرد که چندین مزیت معامله‌گران نهادی که زمانی نسبت به سرمایه‌گذاران خرد از آن برخوردار بودند، از بین رفته است. دسترسی به بروکرهای آنلاین پیچیده، توانایی معامله و دریافت اوراق بهادار متنوع‌تر مانند اختیار معامله (Options)، داده‌های لحظه‌ای و بروز و در دسترس بودن گسترده داده‌ها و تحلیل‌های سرمایه‌گذاری‌ها، از مواردی هستند که شکاف بین این دو دسته از معامله‌گران را کاهش داده است.

اما این شکاف به طور کامل بسته نشده است. موسسات هنوز دارای مزایای متعددی مانند دسترسی به اوراق بهادار بیشتر از قبیل IPO (عرضه اولیه سهام)، معاملات آتی (Futures) و سوآپ (Swaps)، و همچنین توانایی مذاکره در مورد کارمزد معاملات و تضمین بهترین قیمت و اجرا هستند.

معامله‌گران نهادی

معامله‌ گران نهادی توانایی سرمایه‌گذاری در اوراق بهاداری را دارند که معمولا در دسترس معامله‌گران خرد نیستند، مانند سلف (Forwards) و سوآپ (Swap). ماهیت پیچیده و انواع تراکنشات در این نوع معاملات عموما معامله‌گران فردی را از این نوع معامله‌ها دلسرد یا منع می‌کند. همچنین، از معامله‌گران نهادی اغلب خواسته می‌شود تا در IPO ها شرکت کنند.

• نکته مهم: معامله‌گران نهادی معمولاً بلوک‌هایی با حداقل ۱۰ هزار سهم را معامله می‌کنند و می‌توانند با ارسال معاملات به صرافی‌ها از طریق یک واسطه یا به طور مستقل، هزینه‌ها را به حداقل برسانند.

معامله‌گران نهادی برای هر تراکنش در مورد کارمزد نقاط پایه (Basis point) مذاکره می‌کنند و بهترین قیمت و اجرا را طلب می‌کنند. همچنین نسبت هزینه‌های بازاریابی یا توزیع (expense ratios) از معامله‌گران نهادی دریافت نمی‌شود.

باید این نکته را در نظر گرفت که به دلیل حجم زیاد معامله، معامله‌گران نهادی می‌توانند تا حد زیادی بر قیمت سهام یک اوراق بهادار تأثیر بگذارند. به همین دلیل، گاهی اوقات ممکن است معاملات را بین بروکرهای مختلف یا در طول زمان تقسیم کنند تا تأثیر زیادی بر قیمت نداشته باشند.

هرچه صندوق نهادی بزرگ‌تر باشد، سرمایه‌گذاران نهادی تمایل دارند سهم بیشتری از ارزش بازار (Market Cap) را در اختیار داشته باشند. قرار دادن مقدار زیادی از موجودی در سهام با ارزش بازار کم دشوارتر است زیرا معامله‌گران ممکن است نخواهند سهامدار عمده باشند یا نقدشوندگی را تا حدی کاهش دهند که ممکن است کسی نباشد که در سمت مقابل معامله قرار گیرد.

معامله‌گران خرد

معامله‌گران خرد معمولا در سهام، اوراق قرضه، اختیار معامله و قراردادهای آتی سرمایه‌گذاری می‌کنند و به عرضه اولیه‌ها دسترسی کمی دارند و یا اصلا دسترسی ندارند. بیشتر معاملات در اندازه لات‌های گرد مثل (۱۰۰ سهم) انجام می‌شود. اما معامله‌گران خرد می‌توانند هر مقدار از سهام را در یک زمان معامله کنند.

هزینه انجام معاملات برای معامله‌گران خرد که از طریق کارگزار معاملات خود را انجام می‌دهند بیشتر است به این دلیل که این دسته از تریدرها علاوه بر هزینه‌های بازاریابی و توزیع، باید نرخ ثابتی هم به ازای هر معامله به کارگزار پرداخت کنند. لازم به توضیح است که تعداد سهام معامله شده توسط معامله‌گران خرد معمولا نسبت به معامله‌گران نهادی بسیار کم‌تر است و به همین دلیل تاثیری در قیمت اوراق بهادار ندارد.

برخلاف معامله‌گران نهادی، معامله‌گران خرد احتمالا بیشتر در سهام شرکت‌هایی با ارزش بازار کوچک سرمایه‌گذاری می‌کنند، چرا که این نوع از سهام می‌توانند قیمت‌های پایین‌تری داشته باشند و این به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا اوراق بهادار مختلف را در تعداد کافی خریداری کرده و یک سبد سهام متنوع داشته باشند.

ملاحظات خاص

اگرچه معامله‌گران خرد و معامله‌گران نهادی گونه‌های متفاوتی از تریدرها هستند، اما معامله‌گران خرد اغلب به معامله‌گران نهادی تبدیل می‌شوند. یک معامله‌گر خرد ممکن است شروع به معامله برای حساب شخصی خود کند و اگر عملکرد خوبی داشته باشد می‌تواند برای دوستان و خانواده نیز این کار را انجام دهد.

اگر معامله‌گر خرد بازده مثبت ادامه‌دار و انباشت سرمایه بیشتر از سایر سرمایه‌گذاران داشته باشد، ممکن است بتواند یک صندوق سرمایه‌گذاری کوچک تشکیل دهد. این رشد می‌تواند بی حد و حصر ادامه یابد تا جایی که معامله‌گر خرد به یک معامله‌گر نهادی تبدیل شود.