بنیانگذار اتریوم در مورد آینده شهرهای جهان چه می‌اندیشد؟

آنچه در ادامه می‌خوانید ترجمه کامل یکی از آخرین نوشته‌های ویتالیک بوترین، خالق و بنیانگذار اتریوم است که در آن به تشریح یکی از جذاب‌ترین ایده‌های آینده‌پژوهانه در رابطه با سمت و سوی صنعت رمزارز دنیا پرداخته شده است. از شما دعوت می‌کنیم تا انتها با ما همراه باشید.

یکی از ترندهای جذاب سال گذشته، افزایش علاقه به ایده دولت محلی است؛ دولت‌هایی که تنوع بیشتری داشته و ایده‌های بیشتری می‌توان در آنها اجرایی کرد. در طول سال گذشته، فرانسیس سوارز، شهردار میامی، از طریق تبادل نظر با صنایع اصلی فناور و جامعه رمزارز در توئیتر سعی کرد نوعی استراتژی شبه‌استارتاپی را برای جلب توجه افکار عمومی به سوی ایده چنین شهرهایی را دنبال کرده است. شهر وایومینگ اکنون یک ساختار قانونی سازگار با سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز یا DAO دارد، کلرادو درحال آزمایش نوعی سیستم رای‌گیری موسوم به  کوادراتیک (Quadratic voting) است، و ما شاهد آزمودن ایده‌های بیشتری در خلق محیط های خیابانی مناسب‌تر برای عابر‌ین پیاده در دنیای آفلاین هستیم. ما حتی شاهد ظهور پروژه‌های رادیکال‌تری هستیم که از میان انها می‌توان به Cul de sac، Telosa، CityDAO، Nkwashi، Prospera و بسیاری از موارد دیگر اشاره کرد که همگی سعی در بازتولید ایده شهرها و محله‌ها از نو هستند.

از دیگر ترندهای جذاب سال گذشته، فراگیر شدن سریع ایده‌های رمزنگاری مانند کوین‌ها، توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) و سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAOs) بوده است. پس بیایید ببینیم چه می‌شود اگر این دو ترند را با هم ترکیب کنیم؟ آیا منطقی است که بتوانیم شهری با یک کوین، یک NFT، یک DAO، یک بلاک‌چین ثبت اطلاعات برای مبارزه با فساد، یا حتی همه این‌ چهار مورد باهم داشته باشیم؟ حال معلوم شده است درحال حاضر واقعا افرادی هستند که برای تحقق آن تلاش می‌کنند:

• CityCoins.co پروژه‌ای است که کوین‌هایی را ایجاد می‌کند که هدف از آنها تبدیل شدن به واسطه‌ای بومی برای مبادلات است، جایی که بخشی از کوین‌های صرب‌شده به حاکمیت شهر می‌رسد. MiamiCoin در حال حاضر وجود دارد، و به نظر می‌رسد که “سانفرانسیسکو کوین” نیز به زودی عرضه می‌شود.
• تجارب دیگر در صدور کوین (مثلاً این پروژه را در سئول ببینید)
• آزمایش‌هایی با NFTها، که اغلب به عنوان راهی برای تأمین مالی هنرمندان بومی محسوب می‌شود. شهر بوسان میزبان کنفرانسی با حمایت دولت است که درآن کاربردهای NFT‌ها بررسی می‌شود.
• چشم‌انداز وسیع Hillary Schieve، شهردار رنو برای بلاک چین کردن شهر که شامل فروش NFT برای حمایت از هنر محلی، RenoDAO به همراه RenoCoins صادرشده با امکان درآمدزایی برای ساکنان محلی از طریق اجاره دارایی‌ها، همچنین بخت‎‌آزمایی‌های امن با بلاک چین، سیستم رای گیری بلاک چینی و موارد دیگر است.
• پروژه‌های جاه‌طلبانه‌تر ایجاد شهرهای کریپتو از صفر: می‌توانید پروژه CityDAO را ببینید که خود را به عنوان «ساختن یک شهر بر روی بلاک چین اتریوم» با حاکمیت DAO و سایر موارد توصیف می‌کند.

اما آیا این پروژه ها درشکل فعلی خود، ایده‌های خوبی هستند؟ آیا تغییراتی وجود دارد که بتواند آنها را به ایده‌های بهتر تبدیل کند؟ بیایید بررسی کنیم:

چرا باید به شهرها اهمیت بدهیم؟

بسیاری از دولت‌های ملی در سراسر جهان در واکنش نسبت به مشکلات طولانی مدت و تغییرات سریع در نیازهای اساسی مردم، ناکارآمد و کند جلوه می‌کنند. به طور خلاصه، بسیاری از دولت‌های ملی نوعی کمبود در تعداد بازیکنان زنده خود دارند. حتی بدتر از آن، باید اعتراف کرد که بسیاری از ایده‌های سیاسی خلاقانه که امروزه برای حاکمیت ملی در نظر گرفته یا اجرا می‌شوند، بسیار وحشتناک هستند. آیا می‌خواهید ایالات متحده توسط یک دیکتاتور پرتغالی دوران جنگ جهانی دوم مثل آنتونیو سالازار، یا شاید یک “سزار آمریکایی” تسخیر شود تا بر شیطان چپ‌گرایی آمریکایی فائق آید؟ در ازای هر ایده‌ای که می‌توان آن را به طور منطقی، آزادی‌خواهانه یا دموکراتیک توصیف کرد، ده ایده دیگر وجود دارد که تنها اشکال مختلفی از کنترل متمرکز و نظارت جهانی هستند.

دوره مستر کلاس طلا

مشاهده رایگان دوره آموزشی طلا

قسمت 1 تا 3 دوره مستر کلاس طلا، جامع‌ترین و کامل‌ترین دوره آموزشی طلا را از طریق لینک زیر مشاهده کنید

مشاهده دوره

حال دولت های محلی را در نظر بگیرید. شهرها و ایالت‌ها، همانطور که از نمونه‎های ابتدایی این پست دیدیم، حداقل از نظر تئوری می‌توانند دارای پویایی واقعی باشند. تفاوت‌های فرهنگی واقعا بزرگی بین شهرها وجود دارد، بنابراین یافتن یک شهر واحد که در آن علاقه عمومی به پذیرش یک ایده رادیکال خاص وجود داشته باشد، آسان‌تر از متقاعد کردن کل کشور به پذیرش چنین ایده‌ای است. چالش‌ها و فرصت‌های بسیار عمیقی در کالاهای عمومی محلی، برنامه‌ریزی شهری، حمل و نقل و بسیاری ازبخش‌های دیگر در اداره شهرها وجود دارد که می توان به آنها پرداخت. شهرها دارای اقتصادهای داخلی کاملاً منسجمی هستند که در آن مواردی مانند پذیرش گسترده ارزهای دیجیتال می‌تواند به طور مستقل اجرایی شود. علاوه بر این، احتمال اینکه آزمایش‌های درون شهری به نتایج وحشتناکی منجر شود، کمتر است. هم به این دلیل که شهرها توسط دولت‌های سطح بالاتر کنترل می‌شوند وهم به این دلیل که شهرها راه‌های گریز آسان‌تری در اختیار دارند: افراد اگر از آنچه در شهرشان درحال وقوع است ناراضی باشند، می‌توانند به راحتی آن را ترک کنند.

بنابراین در مجموع، به نظر می‌رسد که سطح دولت محلی بسیار کم ارزشگذاری شده است و با توجه به اینکه انتقادات پیرامون ابتکارات شهرهای هوشمند فعلی اغلب به شدت بر نگرانی‌های پیرامون حاکمیت متمرکز، عدم شفافیت و حفظ حریم خصوصی داده‌ها تاکید دارد، بنابراین فناوری‌های بلاک‌چین و رمزنگاری، عنصر کلیدی امیدوارکننده‌ای برای یک راه بازتر ومشارکت‌پذیرتر به ‌نظرمی‌رسد.

تا به امروز کدام پروژه‌های شهری در دست هستند؟

در واقع خیلی زیاد! هر یک از این آزمایش ها هنوز در مقیاس کوچک هستند و تا حد زیادی هنوز در تلاش برای یافتن راه خود هستند، اما همه آنها حداقل بذرهایی هستند که می‌توانند به چیزهای جالبی تبدیل شوند. بسیاری از پیشرفته‌ترین پروژه‌ها در ایالات متحده در حال انجام هستند، اما در جاهای دیگر جهان نیز علایقی وجود دارد. در کره، دولت بوسان کنفرانس NFT را برگزار می کند. در اینجا چند نمونه از کارهایی که امروزه انجام می‌شود، آورده شده است:

آزمایشات بلاک چین در شهر Reno

در شهر رنو از ایالت نوادا، شهردار هیلاری شیو، یکی از طرفداران بلاک چین است که عمدتاً بر روی اکوسیستم تزوس تاکید دارد و اخیراً در حال بررسی اجرای ایده های مرتبط با بلاک چین در اداره شهرش است: (می‌توانید پادکست او را از اینجا دنبال کنید)

• فروش NFT برای تأمین مالی هنر محلی که نمونه آغازین آن، مجسمه NFT «نهنگ فضایی» در وسط شهر است.
• ایجاد یک Reno DAO که توسط کوین‌های Reno اداره می‌شود و ساکنان رتو می‌توانند از طریق ایردراپ دریافت کنند. Reno DAO می‌تواند شروع به دریافت منابع درآمدی شهر کند. یکی از ایده‌های پیشنهادی این بود که شهر املاکی را که در اختیار دارد، اجاره دهد و درآمد آن در اختیار یک DAO قرار گیرد.
• استفاده از بلاک چین برای ایمن‌سازی انواع فرآیندها: نظیر تولید‌کننده‌های اعداد تصادفی ایمن با بلاک‌چین برای کازینو، رای‌گیری با امنیت بلاک‌چین و غیره.

دریافت رایگان سیگنال فارکس

با عضویت در آکادمی ماکروترید، شما سیگنال، آموزش و گفتگو با تحلیلگران و اعضای آکادمی دریافت خواهید کرد.

جهت عضویت وارد تلگرام شوید

تصویر مجسمه نهنگ فضایی در شهر Reno

CityCoins.co

CityCoins.co پروژه ای است که بر روی بلاکچین Stacks ساخته شده است؛ یک بلاک چین که توسط الگوریتم تولید بلوک “اثبات انتقال” (به اختصار PoX و نه PoT) اجرا می‌شود و حول بلاک‌چین و اکوسیستم بیت کوین بنا شده است.‌ ۷۰ درصد از عرضه کوین توسط یک مکانیسم فروش مداوم تولید می‌شود: هر کسی که STX (توکن بومی Stacks) داشته باشد، می‌تواند STX خود را برای تولید کوین‌های شهری به قرارداد کوین شهری ارسال کند. درآمد STX بین دارندگان کوین شهری موجود که کوین‌های خود را استیک کنند، توزیع می‌شود. ۳۰ درصد باقیمانده نیز در اختیار مدیریت شهر قرار می‌گیرد.

CityCoins تصمیم جالبی گرفته که طی آن سعی دارد یک مدل اقتصادی بسازد که به هیچگونه حمایتی ازسوی دولت وابسته نباشد. بدین ترتیب دولت محلی نیازی به مشارکت در ایجاد یک کوین CityCoins.co ندارد؛ بلکه یک گروه اجتماعی می‌تواند به تنهایی یک کوین راه‌اندازی کند. CityCoins کاربرد‌های زیادی دارد: «انجمن‌های CityCoins اپلیکیشن‌هایی ایجاد می‌کنند که از توکن‌ها به عنوان پاداش استفاده می‌کنند» و «کسب و کارهای محلی می‌توانند تخفیف یا مزایایی را برای افرادی ارائه کنند که CityCoins خود را استیک می‌کنند». با این حال، درعمل، جامعه MiamiCoin به تنهایی این کار را انجام نمی‌دهد و دولت میامی قبلاً به طور علنی از آن حمایت کرده است.

MiamiCoin hackathon winner؛ سایتی که فضای کار مشترک برای ارائه پیشنهاد به هولدرهای MiamiCoin فراهم می‌کند 

CityDAO

CityDAO یکی از رادیکال‌ترین تجارب پیش‌رو است: برخلاف میامی و رنو که شهرهایی با زیرساخت‌های موجود هستند که باید ارتقا داده شوند و مردم آن نیز متقاعد شوند، CityDAO یک DAO تحت قانون DAO وایومینگ است که تلاش دارد شهرهای کاملا جدید از صفر بنا کنند (به اسناد آنها در اینجا مراجعه کنید).

تاکنون این پروژه هنوز در مراحل اولیه است. این تیم در حال حاضر در حال نهایی کردن خرید اولین قطعه زمین خود در گوشه‌ای دور افتاده از نوادا است. برنامه مدنظر این است که کار با این قطعه زمین شروع شو  و سپس قطعات دیگری از زمین درآینده اضافه شود و شهرهایی بنا شوند که توسط یک DAO اداره می‌شوند و از ایده‌های اقتصادی رادیکالی مانند قوانین مالیاتی هاربرگر برای تخصیص زمین، تصمیم‌گیری جمعی ومدیریت منابع در آنها استفاده شود. DAO آنها یکی از معدود DAOهایی است که از سیستم کوین‌های حاکمیتی برای رای‌گیری اجتناب می‌کند. در عوض، حکمرانی، یک طرح رای‌گیری مبتنی بر‌NFT‌های “شهروندی” است و ایده‌هایی برای محدود کردن  تعداد آرا در ازای هر نفر با استفاده از تأیید اثبات هویت انسانی مطرح شده است. NFT‌ها در حال حاضر برای تامین مالی پروژه فروخته می‌شوند و می‌توانید آنها را در‌ OpenSea خریداری کنید.

شهرها چه قابلیت‌هایی می‌توانند داشته باشند؟

بدیهی است که اصولاً شهرها می توانند کارهای زیادی انجام دهند. آنها می توانند مسیرهای دوچرخه سواری بیشتری را اضافه کنند، می‌توانند از دستگاه‌های اندازه‌گیری CO2 و تشعشع UVC برای کاهش موثرتر شیوع کووید بدون ایجاد مزاحمت برای مردم استفاده کنند و حتی می‌توانند تحقیقات درمورد افزایش طول عمر را انجام دهند. اما تخصص اصلی من بلاک‌چین است و این پست در مورد بلاک چین است، بنابراین بیایید روی بلاک چین تمرکز کنیم.

به نظر من دو دسته مجزا از ایده‌های بلاک‌چین وجود دارد که منطقی هستند:

• استفاده از بلاک‌چین برای ایجاد نسخه‌های قابل اعتماد، شفاف و قابل تأیید بیشتر از فرآیندهای موجود.
• استفاده از بلاک‌چین برای اجرای اشکال جدید و آزمایشی مالکیت زمین و سایر دارایی‌های کمیاب و نیز اشکال جدید و آزمایشی حکومت دموکراتیک.

یک تناسب طبیعی بین بلاک‌چین‌ها و هر دوی این دسته‌ها وجود دارد. با وجود تعداد زیادی ابزار آماده و رایگان در دسترس که برای کمک به افراد تهیه شده، هر اتفاقی که در یک بلاک‌چین رخ می‌دهد، قابل اعتبارسنجی است.  هر برنامه کاربردی ساخته شده بر روی بلاک چین می تواند بلافاصله به سایر برنامه های کاربردی در کل اکوسیستم بلاک‌چین متصل شود و با آنها ارتباط برقرار کند. سیستم‌های مبتنی بر بلاک چین به‌گونه‌ای کارآمد هستند که سیستم‌های کاغذی نمی‌توانند با آنها رقابت کنند و از سویی به گونه‌ای قابل اعتبارسنجی هستند که سیستم‌های محاسباتی متمرکز نیستند – مثلاً می‌توانید شکل جدیدی از رای‌گیری ایجاد کنید که به شهروندان این امکان را می‌دهد در مورد صدها یا هزاران موضوع مختلف، بازخوردهایی در حجم بالا و در زمان واقعی بدهند.

پس بیایید باهم وارد جزئیات شویم:

کدامیک از فرآیندهای موجود هستند که می‌توانند با کمک بلاکچین‌ها قابل اعتمادتر و شفاف‌تر شوند؟

یک ایده ساده که بسیاری از مردم، از جمله مقامات دولتی در سرتاسر جهان، بارها با من مطرح کرده‌اند، ایده ایجاد یک استیبل کوین فقط برای استفاده داخلی در لیست سفید برای ردیابی پرداخت‌های داخلی دولت است. هر پرداخت مالیاتی از یک فرد یا سازمان می‌تواند به یک رکورد درون زنجیره‌ای قابل مشاهده برای عموم مرتبط شود که آن تعداد کوین را صادر می‌کند (اگر بخواهیم مقادیر پرداخت مالیات فردی به صورت خصوصی باشد، راهکارهای دانش صفر (zero-knowledge) در دسترس هستند که فقط داده کل را عمومی کنیم، اما در عین حال، به گونه‌ای همه را متقاعد کنیم که محاسبات به درستی انجام شده است). نقل و انتقالات بین بخش‌ها می‌تواند “به صورت شفاف” انجام شود و سکه‌ها فقط توسط پیمانکاران یا کارکنانی که پرداخت‌ها و حقوق خود را مطالبه می‌کنند، قابلیت بازخرید را دارند.

این سیستم به راحتی قابل تعمیم است. برای مثال، فرآیندهای تدارکات برای انتخاب برنده مناقصه یک قرارداد دولتی تا حد زیادی می‌تواند درون زنجیره‌ای انجام شود.

بسیاری از فرآیندهای دیگر را می توان با بلاک چین قابل اعتمادتر کرد:

• مولد اعداد تصادفی منصفانه (مثلاً برای قرعه‌کشی‌ها) – VDFها (مانند موردی که اتریوم انتظار می‌رود داشته باشد)، می‌تواند به عنوان یک تولیدکننده اعداد تصادفی منصفانه عمل کند که می‌تواند برای قابل اعتمادتر کردن بخت‌آزمایی‌های دولتی مورد استفاده قرار گیرد. این ویژگی تصادفی بودن و منصفانه بودن می‌تواند برای بسیاری از موارد استفاده دیگر مانند تقسیم با قرعه به عنوان شکلی از حاکمیت استفاده شود.

• گواهی‌ها، به‌عنوان مثال مدارک رمزنگاری مبنی بر اینکه یک فرد خاص ساکن شهری است، می‌تواند برای تأیید و امنیت بیشتر، به صورت درون زنجیره‌ای  صادر شود (مثلاً اگر چنین گواهی‌هایی به صورت درون زنجیره‌ای صادر شوند، شناسایی گواهی‌های جعلی ساده می‌شوند). این موضوع می‌تواند شامل انواع گواهی‌های صادرشده توسط دولت محلی شود.

• ثبت دارایی برای زمین و سایر دارایی‌ها و همچنین اشکال پیچیده‌تر مالکیت دارایی مانند حقوق توسعه. با توجه به نیاز به دادگاه‌ها برای تعیین تکلیف در شرایط استثنایی، این دفاتر ثبت به احتمال زیاد هرگز نمی‌توانند مانند ارزهای دیجیتال به طور کامل غیرمتمرکز باشند، اما ثبت سوابق درون زنجیره‌‌ای همچنان می‌تواند دیدن آنچه را که در آن اتفاق افتاده است، آسان‌تر کند.

در نهایت، حتی رای‌گیری می‌تواند به صورت درون زنجیره‌ای انجام شود. در اینجا، پیچیدگی‌ها و مشکلات زیادی ظاهر می‌شود و واقعاً مهم است که مراقب باشیم. برای دستیابی به تمام خصوصیات حریم خصوصی و امنیتی مطلوب، به یک راه حل پیچیده ترکیبی از بلاک‌چین، اثبات دانش صفر و دیگر رمزنگاری‌ها نیاز است. با این حال، اگر قرار باشد بشریت به سمت رأی‌گیری الکترونیکی حرکت کند، به نظر می‌رسد که دولت محلی بهترین مکان برای شروع است.

کدام تجربیات رادیکال اقتصادی و حاکمیتی وجود دارند که می توانند جالب باشند؟

اما علاوه بر این نوع رویکردهای بلاک‌چین درمورد کارهایی که دولت‌ها قبلاً انجام می‌دادند، بلاکچین‌ها به عنوان فرصتی برای دولت‌ها محسوب می‌شوند تا بتوانند آزمایش‌های کاملاً جدید و بنیادی در اقتصاد و حکمرانی انجام دهند. اینها لزوماً ایده های نهایی در مورد آنچه به نظر من باید انجام شود، نیستند و بیشتر کاوش‌های اولیه و پیشنهاداتی برای مسیرهای ممکن هستند. هنگامی که یک آزمایش شروع می‌شود، بازخورد از دنیای واقعی اغلب مفیدترین متغیر برای تعیین چگونگی تغییرات آن در آینده خواهد بود.

آزمایش شماره ۱: چشم اندازی جامع‌تر از توکن‌های شهر

CityCoins.co در حکم یک چشم‌انداز برای چگونگی عملکرد توکن‌های شهری است با این حال، این ایده چیزی فراتر از یک چشم‌انداز است. در واقع، رویکرد CityCoins.co دارای ریسک‌های قابل توجهی است، به ویژه در این که چگونه این مدل اقتصادی به شدت به نفع پذیرندگان اولیه تمام خواهد شد. ۷۰ درصد از درآمد STX از محل صدور کوین‌های جدید به افرادی پرداخت می‌شود که این کوین را استیک کرده‌‎اند. در پنج سال آینده کوین‌های بیشتری نسبت به پنجاه سال بعد از آن عرضه خواهد شد. این ممکن است یک توافق خوب برای سیستم حاکمیتی در سال ۲۰۲۱ باشد، اما در سال ۲۰۵۱ چطور؟ هنگامی که یک دولت، شروع به حمایت از یک کوین شهری خاص کرد، تغییر مسیر برای آن در آینده دشوار می‌شود. از این رو، برای دولت‌های شهری مهم است که به دقت در مورد این مسائل فکر کنند و مسیری را انتخاب کنند که برای بلندمدت منطقی باشد.

در اینجا یک طرح احتمالی متفاوت را از نحوه عملکرد توکن‌های شهری مطرح می‌کنیم. مقاله عالی استیو والدمن را ببینید که در مورد یک ابزار مبادله محلی شهری، ازجهت ممکن دیگری بحث می‌کند. درهرصورت، توکن‌های شهری فضای طراحی گسترده‌ای هستند و گزینه‌های مختلفی پیش روست که ارزش بررسی را دارند.

مفهوم مالکیت خانه در شکل کنونی به مانند یک شمشیر دولبه است و روش‌های خاصی که طی آن به تشویق فعالانه و سازماندهی قانونی آن می‌پردازیم، از نظر بسیاری، یکی از بزرگترین اشتباهات سیاست اقتصادی است که امروزه مرتکب آن می‌شویم. یک کشمکش سیاسی اجتناب‌ناپذیر بین مفهوم خانه به عنوان مکانی برای زندگی و مفهوم دیگر آن به عنوان یک دارایی سرمایه‌گذاری وجود دارد و فشار برای جلب رضایت بخش از جامعه که به مفهوم سرمایه‌گذاری در مسکن اهمیت می‎‌دهند، اغلب به مقرون به صرفه بودن آن برای گروه دیگر آسیب می‌رساند. ساکن یک شهر، یا صاحب خانه است که در این صورت طور گسترده در معرض نحوه قیمت‌گذاری زمین قرار می‌گیرد و انگیزه‌های نادرست برای مبارزه با ساخت خانه های جدید ایجاد می‌شود، یا خانه‌ای اجاره می‌کند و در نتیجه در معرض قیمتگذاری بازار املاک و مستغلات قرار می‌گیرد و این امر از منظر اقتصادی با هدف تبدیل شهر به مکانی خوب برای زندگی در تضاد است.
اما حتی با وجود همه این مشکلات، بسیاری هنوز مالکیت خانه را نه تنها یک انتخاب شخصی خوب قلمداد نمی‌کنند، بلکه به دلیل یارانه‌ها یا تشویق‌های اجتماعی جذاب می‌دانند. یک دلیل بزرگ این است که مردم را وادار می‌کند تا پس‌انداز کنند و ثروت خالص خود را افزایش دهند. دلیل بزرگ دیگر این است که علی‌رغم معایب آن، نوعی همسویی اقتصادی بین ساکنان و جوامعی که در آن زندگی می‌کنند، ایجاد می‌کند. اما چه می‌شود اگر بتوانیم راهی را پیش‌روی مردم بگذاریم تا بتوانند بدون این معایب، پول پس‌انداز کنند و این همسویی اقتصادی را نیز داشته باشند؟ چه می‌شود اگر بتوانیم یک کوین شهری قابل تقسیم و تعویض ایجاد کنیم که ساکنان بتوانند هر تعداد واحد از آن را که می‌توانند (یا احساس راحتی می‌کنند) نگهداری کنند و ارزش این دارایی با پیشرفت شهر رشد کند؟

ابتدا اجازه دهید با برخی از اهداف ممکن شروع کنیم. البته برخورداری از همه موارد ضروری نیست. توکنی که تنها در سه مورد از این پنج مورد موفق باشد، خود می‌تواند یک گام بزرگ به جلو تلقی شود. اما ما سعی خواهیم کرد تا جایی که ممکن است به همه اهداف برسیم:

• بتواند منابع درآمد پایدار برای حاکمیت ایجاد کند. مدل اقتصادی کوین شهری باید از درآمد مالیاتی موجود اجتناب کند. در عوض، باید منابع درآمدی جدیدی پیدا کند.
• همسویی اقتصادی بین ساکنین و شهر ایجاد کند. این به این معنی است که اول از همه، با جذاب‌تر شدن شهر، کوین شهری نیز باید ارزش بیشتری پیدا کند. اما این بدان معناست که اقتصاد باید فعالانه ساکنان را تشویق کند که  به جای به کار بردن کوین های شهری به عنوان پوشش ریسک، آن را هولد کنند.
• پس‌انداز و تولید ثروت را ترویج دهد. مالکیت خانه این امر را برای ما ممکن می‌کند همانطور که صاحبان خانه پرداخت‌های وام مسکن را انجام می‌دهند، به طور پیش فرض ارزش خالص خود را افزایش می‌دهند. توکن‌های شهری نیز می‌توانند ما را به این هدف برسانند؛ این رویه انباشت کوین‌ها را در طول زمان جذاب می‌کند و حتی این تجربه را به نوعی بازی‌ تبدیل می‌کنند.
• تشویق فعالیت‌های اجتماعی بیشتر، نظیر اقدامات مثبت در کمک به شهرها و ترویج استفاده پایدارتر از منابع.
• برابری طلب باشد. ما نباید ارجحیتی برای افراد ثروتمند نسبت به افراد فقیر قائل شویم (همان کاری که مکانیسم‌های اقتصادی بد طراحی شده اغلب به طور تصادفی انجام می‌دهند). تقسیم‌پذیری یک کوین و  اجتناب از یک شکاف باینری شدید بین داشته‌ها و نداشته‌ها اثرات زیادی دارد، اما می‌توانیم پا را فراتر نیز بگذاریم، به عنوان مثال، با تخصیص بخش بزرگی از صدور جدید کوین‌ها به شهروندان به عنوان درآمد پایه همگانی (UBI).

یکی از الگوهایی که به نظرمی‌رسد سه هدف اول را به راحتی برآورده می‌کند، درنظرگرفتن مزایا برای هولدرها است: مثلا اگر حداقل X کوین (که X می‌تواند در طول زمان افزایش یابد) در اختیار داشته باشید، مجموعه‌ای از خدمات را به صورت رایگان دریافت کنید. MiamiCoin در تلاش است تا کسب‌وکارها را به انجام این کار تشویق کند، اما ما می‌توانیم بیشتر پیش برویم و خدمات دولتی را نیز به این روش انجام دهیم. یک مثال ساده این است که فضاهای پارکینگ عمومی موجود را فقط به صورت رایگان در اختیار کسانی قرار دهیم که حداقل تعدادی کوین به صورت قفل‌شده نگهداری می‌کنند. این امر چندین اهداف را به طور همزمان برآورد می‌کند:

• مشوقی برای نگه داشتن کوین‌ها و حفظ ارزش آن ایجاد می‌کند.
• به طور خاص برای ساکنین شهر انگیزه‌ای ایجاد می‌‎کند تا کوین‎ها را هولد کنند، برخلاف سرمایه گذاران غیربومی که با این موضوع همسو نیستند. علاوه بر این، سودمندی این مشوق به صورت سرانه نفر به نفر است، بنابراین نگهداری دارایی‌ را به صورت توزیع شده ترویج می‌دهد.
• نوعی تراز اقتصادی ایجاد می‌کند (شهر جذاب‌تر می‌شود -> افراد بیشتری می‌خواهند پارک کنند -> کوین‌ها ارزش بیشتری خواهند یافت). برخلاف مالکیت خانه، این طرح با کل شهر و نه صرفاً یک مکان بسیار خاص در آن شهر، هماهنگی ایجاد می‌کند.
• تشویق استفاده پایدار از منابع: این طرح استفاده از مکان‌های پارک را کاهش می‌دهد (اگرچه افراد فاقد کوین که واقعاً به این مکان‌ها نیاز دارند، هنوز می‌توانند برای استفاده از انها هزینه پرداخت کنند) و از خواسته‌ بسیاری از دولت‌های محلی برای  ایجاد فضاهای سازگار با عابران پیاده بیشتر در جاده‌ها حمایت می‌کند. از طرف دیگر، می‌توان به رستوران‌ها اجازه داد تا کوین‌ها را از طریق همان مکانیسم قفل کنند و از مکان‌های پارکینگ برای نشستن در فضای باز استفاده کنند.

اما برای جلوگیری از انگیزه‌های نادرست، بسیار مهم است که از وابستگی بیش از حد به یک ایده خاص اجتناب کنید و در عوض مجموعه‌ای متنوع از منابع درآمد احتمالی داشته باشید. یکی از ایده‌هایی که می‌تواند به کوین‎‌های شهری ارزش بدهد و در عین حال ایده‌های جدید حاکمیتی را آزمایش کند، «منطقه‌بندی» است. اگر حداقل مثلا به تعداد Y عدد کوین دارید، می‌توانید به طور کوادراتیک، درمورد هزینه‌ای که مالکان زمین‌های اطراف برای دور زدن محدودیت‌های منطقه‌بندی باید بپردازند، رأی دهید. این رویکرد بازار ترکیبی به اضافه دموکراسی مستقیم، بسیار کارآمدتر از فرآیندهای دست‌وپاگیر اخذ مجوز فعلی خواهد بود و خود این هزینه، می‌تواند منبع دیگری از درآمد برای دولت باشد. به طور کلی، هر یک از ایده‌های بخش بعدی را می‌توان با توکن‌های شهری ترکیب کرد تا به دارندگان توکن شهری، مکان‌های بیشتری برای استفاده داده شود.

آزمایش شماره ۲: اشکال رادیکال‌تر و مشارکتی‌تر حکومت

اینجاست که ایده‌های رادیکال مارکت‌ها مانند مالیات هاربرگر، رأی‌گیری کوادراتیک و تأمین مالی کوادراتیک وارد می‌شوند. من قبلاً برخی از این ایده‌ها را در بخش بالا ذکر کرده‌ام، اما برای انجام آن‌ها الزاما نیازی به داشتن یک کوین شهری اختصاصی ندارید. برخی از استفاده‌های محدود دولت از رای‌گیری و تأمین مالی کوادراتیک قبلاً اتفاق افتاده است: حزب دموکرات کلرادو و هکاتون ریاست جمهوری تایوان، و همچنین آزمایش‌هایی که هنوز توسط دولت حمایت نشده است، مثلا می‌توانید نمونه Boulder Downtown Stimulus Gitcoin را ببینید. اما ما می‌توانیم کارهای بیشترانجام دهیم!

یکی از مکان‌های آشکاری که این ایده‌ها می‌توانند ارزش بلندمدت داشته باشند، دادن انگیزه به توسعه‌دهندگان برای بهبود زیبایی ساختمان‌هایی است که می‌سازند. مالیات هاربرگر و سایر مکانیسم‌ها می‌توانند برای اصلاح ریشه‌ای قوانین منطقه‌بندی مورد استفاده قرار گیرند و بلاک‌چین‌ها می‌توانند برای مدیریت چنین مکانیسم‌هایی به روشی قابل اعتمادتر و کارآمدتر استفاده شوند. ایده دیگری که در کوتاه مدت عملی‌تر است، یارانه دادن به مشاغل محلی است، شبیه به همان ایده Boulder Downtown Stimulus Gitcoin، اما در مقیاس بزرگتر و بلندمدت‌تر. اخبار محلی می‌تواند به صورت کوادراتیک تامین مالی شده و صنایع دچار بحران را احیا کند. قیمت‌گذاری برای تبلیغات را می‌توان بر اساس رای‌گیری درمورد میزان لذت مردم از تماشای هر تبلیغ خاص پیاده‌سازی کرد و اصالت و خلاقیت بیشتر در این حوزه را ترویج داد.

بازخورد دموکراتیک‌تر به طور قابل قبولی می‌تواند مشوق‌های بهتری را در همه این زمینه‌ها ایجاد کند و دموکراسی دیجیتالی قرن بیست و یکم از طریق رای‌گیری و تامین مالی کوادراتیک آنلاین می‌تواند دستاورد بسیار بهتری را نسبت به دموکراسی قرن بیستم ارمغان آورد؛ شکلی از دموکراسی که به نظر می‌رسد درعمل عمدتاً با قوانین ساخت‌وساز سفت و سخت و دست‌اندازهای فراوان در بخش برنامه‌ریزی و صدور مجوز شناخته می‌شود. و البته، اگر می‌خواهید از بلاک‌چین برای ایمن کردن سیستم رای‌گیری استفاده کنید، شروع آن با انواع سیتم‌های رای‌گیری جدید، بسیار امن‌تر و (از نظرسیاسی) عملی‌تر از بازتنظیم سیستم‌های رای‌گیری موجود به نظر می‌رسد.

تصاویر انتزاعی سبک solarpunk می‌توانند یک ذهنیت مثبت از آن چیزی ارائه دهد که ممکن است در صورت بهره‌گیری از سیستم رای‌گیری کودراتیک در زمان واقعی برای ایجاد مشوق‌ها و قیمت‌گذاری در شهرهای ما رخ دهد.

نتیجه‌گیری

ایده‌های ارزشمند زیادی برای آزمایش شهرها وجود دارند که شهرهای موجود یا شهرهای جدید می‌توانند امتحان کنند. البته شهرهای جدید این مزیت را دارند که شهروندان دیگر ذهنیتی درمورد چگونگی انجام امور ندارند. اما مفهوم ایجاد یک شهر جدید خود، در دوران مدرن، هنوز آزمون خود را پس نداده است. شاید سرمایه‌های چند میلیارد دلاری در دست افراد و پروژه‌هایی که مشتاق آزمایش چیزهای جدید هستند، بتواند ما را به این اهداف برسانند. اما با این وجود، شهرهای فعلی هنوز تا مدتها محلی برای زندگی مردم باقی خواهند ماند و تا آن زمان، شاید این شهرها هم بتوانند از بخشی از این ایده‌ها بهره ببرند.

بلاکچین‌ها می‌توانند در اجرای ایده‌های رادیکال‌تر که در اینجا پیشنهاد شده‌اند، بسیار مفید واقع شوند، حتی با وجود ماهیت مورد اعتماد یک حاکمیت شهری. اجرای هر مکانیزم جدید (یا موجود) آنچین به مردم این امکان را می‌دهد که مطمئن باشند همه‌چیز از قانون پیروی می‌کند. زنجیره‌های عمومی بهتر هستند: چراکه مزایای زیرساخت‌های موجود برای کاربران برای اعتبارسنجی مستقل آنچه اتفاق می‌افتد، بسیار بیشتر از ضررهای ناشی از کارمزدهای تراکنش‌ها است، هرچند انتظار می‌رود این کارمزدها خیلی زود به دلیل استفاده از راهکارهایی نظیر Rollups و Sharding کاهش یابد. در صورت نیاز به حفظ حریم خصوصی قوی، بلاک‌چین ها را می‌توان با رمزنگاری دانش صفر ترکیب کرد تا حریم خصوصی و امنیت را همزمان ایجاد کند.

تله اصلی که دولت‌ها باید از آن اجتناب کنند، عجله کردن و قربانی‌شدن گزینه اختیار است. یک شهر فعلی می‌تواند با راه‌اندازی یک کوین شهری بد، با مشکلات زیادی مواجه شود در حالی که می‌تواند با انجام آهسته کارها، یک کوین شهری خوب راه‌اندازی کند. یک شهر جدید می‌تواند با زیاده‌روی در فروختن زمین‌ها به مشکلاتی بربخورد و درنتیجه کل شهر را قربانی منافع گروه کوچکی از پذیرندگان اولیه کند. ایده‌آل این است که  با آزمایش‌های خودکفا شروع کنیم و در مورد روندهایی که واقعاً برگشت‌ناپذیر هستند، امور را به آرامی پیش ببریم. اما در عین حال، مغتنم شمردن فرصت‌ها نیز مهم است. فرصت‌های زیادی برای بهبود شهرها پیش روست. علی‌رغم چالش‌ها، شهرهای کریپتو به طور کلی ایده‌ای هستند که زمان اجرای آن فرا رسیده است.